Milu chiński

Milu (Elaphurus davidianus) to piękny gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych. Cechą charakterystyczną milu jest bardzo długi ogon, wydłużona głowa, niewielkie uszy, cienkie kończyny, szerokie kopyta. Sierść latem ma ubarwienie rudo-szare, zimą szare i jest bardziej puszysta. Ma silnie rozgałęzione poroże, które jest zrzucane od października do końca grudnia. Wzrost nowego poroża trwa pół roku.

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Zdjęcie zbiorów ZOO w Opolu © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl

Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko

Pierwotnie nizinne i bagienne tereny środkowych i północnych Chin, obecnie w stanie dzikim nie występuje.

Tryb życia i zachowanie

Samce walczą o przewodnictwo nad haremem. W walce używają poroża, kopyt i zębów. Dobrze pływa. Lubi być zanurzony po grzbiet w wodzie.

Pożywienie

Trawy, rośliny wodne.

Rozmnażanie

Ruja rozpoczyna się w czerwcu i kończy w sierpniu. Ciąża trwa 250-270 dni, po której samica rodzi jedno lub dwa cętkowane młode. Samica karmi młode przez 10-11 miesięcy. Dojrzałość płciową milu osiągają w 14 miesiącu życia.

Ochrona i zagrożenia EW

Gatunek ten jest wymarły w stanie dzikim. Gatunek ten już w stanie dzikim nie występuje.

Ciekawostki

W 1865 roku francuski podróżnik i misjonarz Armand David odkrył ostatnie stado milu w cesarskim parku łowieckim pod Pekinem. W 1874 otrzymał 11 zwierząt, które trafiły do Anglii do posiadłości Waburn Abbey. W 1894 roku na skutek wojen i klęsk żywiołowych wszystkie osobniki w Chinach wyginęły. Obecnie można milu spotkać jedynie w zwierzyńcach i ogrodach zoologicznych. Wszystkie okazy pochodzą ze stada angielskiego.