Włosień spiralny, włosień kręty

Włosień spiralny, włosień skręcony, włosień kręty (Trichinella spiralis) to pasożyt wielu ssaków, między innymi świni, dzika, szczura, myszy, niedźwiedzia, lisa i człowieka. Zarażenie włośniem spiralnym następuje przez zjedzenie mięsa. Larwy znajdują się w mięśniach w torbielach. Osłonki rozpuszczają się w żołądku gospodarza i larwy przedostają się do jelita, gdzie już po 2-3 dniach dojrzewają. Długość ciała: 1,4-1,6 mm (samiec), 2-5 mm (samica).

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Włosień spiralny, włosień kręty (Trichinella spiralis)

Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko PL

Obecne na całym świecie.

Tryb życia i zachowanie

Włosień jest pasożytem między innymi świni domowej, człowieka, dzika, szczura, myszy, niedźwiedzia i lisa. Brak żywicieli pośrednich.

Pożywienie

To pasożyt ssaków.

Rozmnażanie

Gdy wraz z mięsem otorbione larwy znajdą się w żołądku i jelicie rozwijają się w postaci dorosłe. to pasożyt rozdzielnopłciowy. Po kopulacji w pobliżu ścianki jelita samica przenika do przestrzeni chłonnych błony śluzowej i rodzi około 1500 larw (to gatunek jajożyworodny). Larwy wędrują z krwią i chłonką po organizmie żywiciela, osiedlając się w mięśniach poprzecznie prążkowanych, najczęściej w przeponie i mięśniach międzyżebrowych, szyi i języka. Wokół larwy wytwarza się torebka hyalinowa, wytworzona przez pasożyta i łącznotkankowa, stworzona przez żywiciela. Po kilkunastu miesiącach torebka ulega zwapnieniu. W takim stanie larwy mogą przetrwać wiele lat.

Człowiek jest ślepym ogniwem w cyklu rozwojowym włośnia, gdyż mięso ludzkie nie jest dalej zjadane.

Zwierzęta zarażają się poprzez zjadanie zarażonych innych zwierząt.W ten sposób utrzymany zostaje cykl rozwojowy.

Ochrona i zagrożenia

To groźny pasożyt wywołujący choroby wśród ludzi, często kończące się śmiercią.

Ciekawostki

Inwazja włośnia spiralnego w organizmie wywołuje groźną chorobę o nazwie włośnica (trichinelloza). Po zjedzeniu zarażonego mięsa w ciągu 2-7 dni choroba przebiega bezobjawowo. Przez następne 5 tygodni chory odczuwa ból mięśni i ogólne zmęczenie. Pojawiają się obrzęki twarzy i wzrost temperatury do 40 °C i wykwity skórne. Zwierzęta przechodzą włośnicę łagodniej.

Jedna z największych epidemii włośnicy na świecie miała miejsce w Polsce w 1960 roku. W jednym miasteczku zachorowały 1122 osoby (Mosina w Wielkopolsce).

Pytania

Jak się można zarazić włośnicą?

Włośnicą można zarazić się poprzez zjedzenie niedogotowanego lub niedosmażonego mięsa świni lub dzika, w którym znajdują się otorbione larwy tego pasożyta.

Jak szybko pojawiają się objawy po zjedzeniu zarażonego włośniem mięsa?

Zwykle po 4-5 tygodniach od zjedzenia mięsa.

Jakie są objawy włośnicy?

Oto objawy zarażenia włośniem:

biegunka i nieżyt jelit (w początkowej fazie),
zmęczenie,
bóle mięśni,
obrzęk twarzy,
wysoka gorączka (40°C),
wykwity skórne,
wzrost poziomu eozynofilów (określony rodzaj białych krwinek),
w skrajnych przypadkach paraliż mięśni i śmierć.

W jakich narządach osiadają larwy włośnia?

Zwykle u człowieka w przeponie, mięśniach międzyżebrowych. W sercu człowieka larw nie stwierdzono.

Jak wygląda diagnostyka i leczenie włośnicy?

Choremu podaje się leki przeciw-pasożytnicze, na zbicie gorączki, przeciwzapalne, czasem sterydy.

Jak się uchronić przed chorobą?

Podstawą jest trychinoskopia, czyli badanie mikroskopowe mięsa na obecność cyst włośnia. Należy unikać jedzenie mięsa niewiadomego pochodzenia, szczególnie dziczyzny i mięsa surowego (metka, tatar itp.).

Na użytek mięsa na skalę przemysłową, a także w przypadku dziczyzny stosuje się tak zwane badanie trichinoskopowe metodą wytrawiania.

Pokrewne gatunki bezkręgowców

Glista ludzka (Ascaris lumbricoides)

Glista psia (Toxocara canis)

Owsik ludzki (Enterobius vermicularis)

Węgorek jelitowy (Strongyloides stercoralis)

Włosogłówka (Trichocephalus trichiurus)

Ćwiczenia

Ćwiczenia interakcyjne pomogą przygotować się na sprawdzian, test, egzamin, a ponadto usystematyzują wiedzę z danej dziedziny. To także świetny trening do matury.

Ćwiczenia

Wykonaj ćwiczenia związane z tym tematem.

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Aleksander Rajski – Zoologia, ISBN 83-01-06181-2, PWN 1988
Praca zbiorowa – Mały Słownik Zoologiczny Bezkręgowce, ISBN 83-214-0428-6, Wiedza Powszechna 1984
Alfred Brehm – Życie zwierząt - bezkręgowce, PWN 1968
Zespół autorów (Czechowski, Gajewski, Garbaczewska, Nowakowski, Starck, Skwarło-Sońta, Trojan) – Biologia, ISBN 83-09-01027-3, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne 1989