Żmija żebrowana

Żmija żebrowana (Vipera aspis) to gatunek jadowitego węża z rodziny żmijowatych. Ubarwienie zmienne, od białawego i szarego przez popielaty, brązowy po zieleń. są też osobniki czarne. Wyraźne widoczne ciemne pręgi ułożone na przemian. Samice mają ciemniejsze ubarwienie. Na głowie widoczny znak odwrotnej "V". Od oka biegnie ciemna pręga. Głowa szeroka, wyraźnie wyodrębniona od reszty ciała.

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko

To gatunek europejski, występujący w Hiszpanii, Francji, Szwajcarii, Słowenii i we Włoszech. Preferuje tereny górskie, choć występuje także na nizinach, gdzie jest rzadsza. Pionowy zasięg występowania to 2500 m n.p.m. Preferuje obszary suche i kamieniste, a także skraje lasów.

Tryb życia i zachowanie

To wąż o zmierzchowej i nocnej aktywności. Zapada w sen zimowy. Za dnia bierze kąpiele słoneczne.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi 70 cm.

Pożywienie

Poluje na gryzonie, krety, pisklęta ptaków, jaszczurki, płazy.

Rozmnażanie

Samica rodzi od 4 do 8 młodych o długości 15-20 cm. Młode przychodzą na świat od sierpnia do września.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Jad jest silne, groźne dla człowieka, szczególnie dzieci, jest silniejszy od jadu żmii zygzakowatej. Substancje zawarte w jadzie zwiększają krzepliwość krwi.

Pokrewne gatunki gadów

Grzechotniki — fascynujące węże

Grzechotniki to węże budzące powszechny strach. Czym zasłużyły na swoją złą reputację? Czy rzeczywiście są groźne?

Powiązane quizy

Gady Polski — quiz

Liczba pytań: 24
Quiz szkolny
Quiz dla każdego
Średni wynik:
16.84 / 70.17%
2024-01-21

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Hanna Dobrowolska – Gady zwierzęta świata, ISBN 83-01-00957-8, PWN 1981
Günter Diesender, Jodef Reichholf – Płazy i gady, ISBN 83-7129-440-9, Świat Książki 1985
Włodzimierz Juszczyk – Mały słownik zoologiczny – Gady i Płazy, Wiedza Powszechna 1978
Wacław Jaroniewski – Jadowite węże świata, ISBN 83-02-00977-6, WSiP 1984