Czy nietoperze wampiry wypijają krew?

Nierzadko można usłyszeć o nietoperzach wampirach. Skąd ta nazwa i czy faktycznie zwierzęta te wysysają krew ze swoich ofiar?

nietoperze wampiry
Wyobrażenie nietoperza wampira (grafika 3D) © Digital Storm - stock.adobe.com

Nietoperze co do zasady nie cieszą się sympatią ludzi. Są tajemnicze, prowadzą zwykle nocny tryb życia, zajmują ciemne zakamarki, poruszają się bezszelestnie (w zakresie słyszalnym przez człowieka), wyglądają dziwacznie i przerażająco. Nietoperze są także roznosicielami groźnych chorób, w tym wścieklizny.

Nic dziwnego, że nietoperze budzą często lęk i strach. Od zawsze nietoperz był kojarzony z istotą rodem z horrorów. Wiele ludów pierwotnych oddawało cześć nietoperzom. W starożytności w Grecji i Rzymie nietoperze towarzyszyły ówczesnym bogom podziemi.

Dawniej z nietoperzy wyrabiano różne magiczne mikstury, które rzekomo miały zauroczyć partnera do uniesień miłosnych, a także amulety do ochrony przed urokami. Tyle o prymitywnych wierzeniach.

W rejonie podzwrotnikowym żyją jednak nietoperze, które rzeczywiście odżywiają się krwią ssaków, ptaków, a nawet ludzi, choć w tym ostatnim przypadku dzieje się to wyjątkowo. Nietoperz krwiopijca nie jest groźny dla człowieka z uwagi na to, że może wypić dużo krwi, ale z uwagi na groźne choroby, jakie roznosi. To się może zdarzyć jednak jedynie w tropikach. W Polsce można zasnąć na świeżym powietrzu w nocy bez obawy, że wampir nietoperz dobierze się do naszego układu krwionośnego.

Nietoperze wampiry należą do rodziny liścionosowatych (Phyllostomidae).

nietoperz wampir
Wampir zwyczajny (Desmodus rotundus) ma około 7-8 cm długości ciała © gabriel - stock.adobe.com

Należy dodać, że w swej nazwie gatunkowej wiele nietoperzy posiada słowo wampir, ale część z nich w rzeczywistości żywi się owocami. Jeden z najbardziej znanych wampirów swoją nazwę zawdzięcza strasznemu wyglądowi i rozmiarom. Wielki wampir (Vampirus spectrum), którego rozpiętość skrzydeł wynosi ponad 75 cm wcale nie odżywia się krwią kręgowców.

Gatunki faktycznie odżywiające się krwią, to:

Czwarty gatunek o wymownej nazwie łacińskiej Desmodus draculaem, o polskiej nazwie wampir olbrzymi wymarł przed 1820 rokiem.

Nietoperze te odżywiają się wyłącznie krwią ptaków i ssaków. Spośród ponad 1000 gatunków nietoperzy zaledwie trzy odżywiają się krwią kręgowców.

Wampir zwyczajny jest niewielki, ma zaledwie 7-8 cm długości ciała. Porusza się po ziemi podskakując i biegnąc na nadgarstkach, kciukach, łokciach i stopach. Błyskawicznie podbiega w nocy do swojej śpiącej zazwyczaj ofiary, kąsa za pomocą niezwykle ostrych zębów i wysysa krew za pomocą rurki, utworzonej z języka i warg.

Nietoperze te mają układ trawienny specjalnie przystosowany do przechowywania i trawienia krwi.

W rejonach masowego występowania nietoperze te stanowią problem dla hodowców. Zwierzęta zarażane są chorobami, a nierzadko bydło, czy świnie wykrwawiają się na skutek zbyt wielu ukąszeń tych małych, ale bądź co bądź nieco przerażających nietoperzy, które przyczyniły się do złej sławy swoich pozostałych, niegroźnych, a często pożytecznych krewniaków.




Ostatnio opublikowane w Pytajniku

Krokodyle łzy - czy krokodyl płacze?
Czy krokodyle płaczą? Co to znaczy wylewać krokodyle łzy? Co to wszystko ma wspólnego ze szczerością?
Indyki — czego o nich nie wiecie?
Indyki są znane przede wszystkim jako ptaki hodowlane. Czy można je spotkać w naturze?
Piranie — mit czy rzeczywistość?
Piranie uchodzą za wyjątkowo krwiożercze ryby rodem z horrorów. Czy rzeczywiście piranie są na tyle niebezpieczne, by zagrozić człowiekowi?
Zobacz więcej
Przeglądaj wszystkie artykuły dotyczące ciekawostek ze świata nauki.

Zobacz też


Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

  • IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
  • Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz - Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
  • Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska - Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
  • pod red. Kazimierza Kowalskiego - Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
  • Alfred Brehm - Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963
  • Praca zbiorowa - Encyklopedia zwierząt Ssaki, ISBN 83-85-85152-05-9, Elipsa 1991
  • Hanna i Antoni Gucwińscy - Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003

© medianauka.pl, 2022-06-19, A-4481



©® Media Nauka 2008-2023 r.