Głowaczek olbrzymi, głowaczek tatarski

Głowaczek olbrzymi, głowaczek tatarski (Cephalaria gigantea)

© Fotokon – stock.adobe.com

Głowaczek olbrzymi, głowaczek tatarski (Cephalaria gigantea) to gatunek wieloletniej rośliny z rodziny szczeciowatych.

Występowanie i środowisko PL - tylko ogrody

Spotykany u nas w uprawach ogrodowych, czasem dziczejący. Preferuje żyzne i wilgotne gleby. Dobrze rośnie w słońcu i półcieniu. Pochodzi z Kaukazu, gdzie rośnie w górskich wąwozach i na łąkach.

Tryb życia i zachowanie

Kwitnie w okresie od czerwca do początku września. Gatunek odporny na mróz.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 200 cm, a nawet wyjątkowo 300 cm.

Łodyga jest wyprostowana lub wzniesiona.

Liście są pierzastodzielne, ciemnozielone, w dolnej części łodygi o długości 20-40 cm, omszone.

Kwiaty są kremowe, duże, zebrane w koszyczek o średnicy 5-6 cm. Zewnętrzne kwiaty dłuższe od środkowych, złożone z dwóch warg.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Biologia i ekologia


Kalendarz przyrody

123456789101112

Opis

        Kwitnie głowaczek olbrzymi.

Pokrewne gatunki roślin




Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

  • Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
  • Beata Grabowska, Tomasz Kubala – Encyklopedia bylin t. I i II, ISBN 978-83-7506-845-0, Zysk i S-ka 2011
  • Gawłowska Agnieszka – 500 roślin ogrodowych, 978-83-7845-471-7, SBM 2014

© medianauka.pl, 2020-02-05, GAT-14662




Udostępnij
©® Media Nauka 2008-2023 r.