Jemioła pospolita
Jemioła pospolita (Viscum album L.) to półpasożytniczy krzew w kształcie kuli, rozwijający się na drzewach i krzewach. Liście są zielone nawet zimą. W Polsce występują trzy podgatunki:
- jemioła pospolita typowa,
- jemioła pospolita rozpierzchła (z żółtymi nibyjagodami),
- jemioła pospolita jodłowa (rosnąca tylko na jodłach).
Najrzadsza jest jemioła jodłowa, znana tylko z kilku stanowisk.
Występowanie i środowisko
To wyjątkowy gatunek rośliny. Żyje wyłącznie w koronach drzew liściastych za wyjątkiem buka, jesionu i dębu, a także na drzewach iglastych takich jak sosna, jodła, modrzew. Zasiedla okazy tylko starsze (powyżej 20 lat). Gatunek ten występuje w Europie i Azji. W Polsce jest pospolity na terenie całego kraju.
Kwitnie w okresie od lutego do marca. Krzew ten dożywa 30-40 lat.
Morfologia i anatomia
Osiąga średnicę 100 cm.
Łodyga jest zielona, krótka i silnie rozgałęziona. Co roku przyrastają po dwa liście na odnodze łodygi.
Liście są grube i skórzaste, tępo zakończone, nakrzyżległe, siedzące, całobrzegie.
Kwiaty są żółtawe i tworzą się w rozwidleniach łodygi.
Owoc to nibyjagoda w kolorze białym, dojrzewająca w grudniu. Jagody jemioły rozpierzchłej są żółte.
Korzeń nie występuje. Zamiast niego jemioła ma ssawki rozrastające się w gałęziach. Ssawki te biegną pomiędzy korą a drewnem rośliny żywicielki, a także wchodzą głębiej w drewno, pobierając wodę i sole mineralne.
Rozmnażanie
To roślina dwupienna. Jagody jemioły są kleiste i przyklejają się do dziobów ptaków. Ptaki czyszczą dzioby ocierając je o gałązki. W ten sposób ptaki przenoszą nasiona na inne drzewa.
Ochrona i zagrożenia
To pospolita roślina, nie wymaga ochrony.
Ciekawostki
Jemioła pobiera od rośliny żywicielki tylko wodę i sole mineralne.
Można określić wiek jemioły po liczbie kolejnych członów łodygi.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2017-05-14, GAT-4393
