Natężenie pola magnetycznego

Natężenie pola magnetycznego H jest to wektorowa wielkość fizyczna, która charakteryzuje pole magnetyczne, niezależnie od ośrodka, w jakim znajduje się źródło tego pola. Opisuje zatem pole magnetyczne w próżni.

W próżni zależność między indukcją magnetyczną a natężeniem pola magnetycznego jest następująca:

$\vec{B}=\mu _0\vec{H}$

gdzie:

µ₀ - przenikalność magnetyczna próżni, równa 4π·10^-7 T·m/A ≈ 1,257·10^-6 T·m/A.

W ośrodkach materialnych zaś, zależność ta jest następująca:

$\vec{B}=\mu _0\mu \vec{H}$

gdzie:

µ - względna przenikalność magnetyczna ośrodka. Wielkość ta jest bliska jedności dla paramagnetyków i diamagnetyków, jest znacznie większa od jedności dla ferromagnetyków.

Wektor natężenia pola magnetycznego jest równoległy do wektora indukcji magnetycznej w ośrodkach izotropowych.

Poziom zaawansowany

Wektor natężenia pola magnetycznego jest określany za pomocą prawa Ampere'a:

Całka okrężna (cyrkulacja) wektora natężenia pola magnetycznego wzdłuż linii pola magnetycznego, wytwarzanego przez przewodnik z prądem jest równa natężeniu prądu, jaki płynie w tym przewodniku.

Jednostka natężenia pola magnetycznego

Jednostką natężenia pola magnetycznego jest A/m (amper na metr).

Inne informacje

Dla nieskończenie długiego przewodnika liniowego z prądem natężenie pola magnetycznego zależy jedynie od natężenia prądu i odległości od tego przewodnika, nie zależy zaś od rodzaju ośrodka, w jakim ten przewód się znajduje.

Natężenie pola magnetycznego w solenoidzie nie zależy od rozmiarów geometrycznych solenoidu, a jedynie od natężenia prądu, jaki płynie przez solenoid oraz od gęstości zwojów:

H=In

gdzie:

H - wartość natężenia pola magnetycznego,
n - gęstość zwojów solenoidu,
I - natężenie prądu.

Indukcja magnetyczna

Indukcja magnetyczna albo indukcja pola magnetycznego jest to wektorowa wielkość fizyczna, charakteryzująca to pole w taki sposób, że na ładunek próbny q0, który porusza się w tym polu z niezerową prędkością działa siła (nazywana siłą Lorentza).