Skąd wziąć wodę na pustyni?

Nawet na pustyni Atakama całe ludzkie wioski radziły sobie z brakiem wody. Także niektóre zwierzęta w podobny sposób radzą sobie w trudnym, suchym środowisku pustyni z niedostatkiem wody.

Pewien chrząszcz o łacińskiej nazwie Stenocara gracilipes z rodziny czarnuchowatych (Tenebrionidae) żyje w jednym z najbardziej suchych rejonów na świecie — na pustyni Namib. Owad ten wyspecjalizował się w pozyskiwaniu wody z porannej mgły.

Chrząszcz z rodzaju Stenocara © Manu Nair — stock.adobe.com

Wcześnie rano chrząszcz ten ustawia się na nawietrznej stronie wydmy, unosi tułów pod kątem 45° na wiatr, a głowę kieruje w dół. Na jego ciele znajdują się hydrofilne („lubiące wodę”) guzki. Cząsteczki wody, unoszące się w powietrzu, wiążą się z nimi, tworząc mikroskopijne krople. Te gromadzą się z czasem w coraz większe krople. Pozostała powierzchnia ciała chrząszcza jest hydrofobowa. Krople wody mogą po niej jedynie spływać w dół. Gdy tylko kropla staje się na tyle duża, by siła grawitacji pokonała siły elektrostatyczne, ta spływa w dół prosto do otworu gębowego chrząszcza.

Ludzie z okolic Atakamy również w podobny zbierali wodę, która w postaci mgły napływała od oceanu nad pustynię. Rozwieszano sieć płacht, na których mgła się skraplała i spływała do zbiorników.

Trwają prace nad zastosowaniem w technologii powierzchni naprzemiennie hydrofilnych i hydrofobowych w usuwaniu nadmiaru wilgoci z powietrza, budowy specjalnych szyb, które nie parują. To kolejny przykład podglądania gotowych i naturalnych rozwiązań w naszym życiu.

Ciekawostki

Kakaowiec i pokarm bogów