Czarnuchowate

Czarnuchowate (Tenebrionidae) to rodzina chrząszczy, która liczy dziś około 20 000 gatunków. W Polsce żyje 86 gatunków z tej rodziny owadów.

Wygląd

Większość gatunków ma czarne ubarwienie ciała, skąd wywodzi się nazwa tej rodziny chrząszczy, ale są też gatunki ubarwione na kolor szary lub brunatny, rzadko są kolorowe. Kształt ciała zwykle owalny, wypukły lub spłaszczony grzbietowo-brzusznie. Odnóża są typu bieżnego. Czułki zwykle niezbyt długie, paciorkowate. Larwy są dość długie, o twardym ciele.

Gatunki

To atlas z wykazem gatunków, przynależących do danej rodziny. Aby wyświetlić tylko polskie gatunki, użyj filtra Ukryj obce gatunki, który znajdziesz w panelu bocznym. Możesz także użyć innych ciekawych filtrów, dzięki którym wyświetlisz gatunki z określonego kontynentu, o określonym statusie zagrożenia wyginięciem lub w oparciu jeszcze o inne kryteria. Nasz atlas zawiera karty opisów gatunków wraz ze zdjęciami. Kliknij na nazwę gatunkową lub miniaturę zdjęcia, aby się dowiedzieć czegoś więcej na temat danego gatunku.

Neomida haemorrhoidalis PL

Neomida haemorrhoidalis

Neomida haemorrhoidalis to gatunek chrząszcza z rodziny czarnuchowatch. Pokrywy skrzydłowe ciemne z podłużnymi rzędami małych dołków. Przedplecze i głowa brązowe. Na głowie samca u nasady dwa różki.

Borzewka PL

Diaperis boleti

Borzewka (Diaperis boleti) to jeden z nielicznych kolorowych czarnuchowatych. Na czarnym tle na pokrywach skrzydłowych znajdują się dwa pasy żółtopomarańczowych plam.

Grzebyczak siarkowy PL

Cteniopus sulphureus

Grzebyczak siarkowy, grzebyczak żółtawy (Cteniopus sulphureus) to gatunek chrząszcza z rodziny czarnuchowatych. Ma jednolicie żółte ubarwienie ciała.

Mącznik młynarek PL

Tenebrio molitor

Mącznik młynarek to najbardziej znany przedstawiciel czarnuchowatych, obecny w naszych magazynach żywności. Jego larwy są sprzedawane jako karma dla różnych zwierząt w sklepach zoologicznych.

Kolczak seszelski

Polposipus herculeanus

To największy przedstawiciel rodziny czarnuchowatych, występujący tylko na Seszelach, zagrożony wyginięciem. Chrząszcz ten ma czarne ciało pokryte charakterystycznymi kolcami. Larwy są drutowcami.

Zdjęcia - galeria

Galeria ta zawiera zdjęcia gatunków opisywanych w tym artykule. Więcej zdjęć można zwykle znaleźć w artykułach, opisujących poszczególne rodzaje i gatunki.

Inne gatunki

• Blaps gigas
• pokątnik złowieszczek (Blaps mortisaga)
• Bolitophagus reticulatus
• Isomira semiflava
• omięk (Lagria hirta)
• omrzel piaskowy (Opatrum sabulosum)
• Phylan gibbus
• Prionychus ater
• Stenomax aeneus
• trojszyk ulec (Tribolium confusum)
• Uloma culinaris
• Zophobas morio

Występowanie i środowisko

Owady te są obecne w całej Polsce. Najwięcej gatunków żyje w gorących rejonach świata, często na pustyniach. Gatunki żyjące w środowisku naturalnym występują na piaszczystych terenach, także na kwiatach, w butwiejących pniach drzew i grzybach. Część gatunków to chrząszcze synantropijne, żyjące w magazynach żywności lub nawet w naszych domach.

Tryb życia i zachowanie

Owady te prowadzą skryty tryb życia, nierzadko przejawiają aktywność tylko w nocy.

Morfologia i anatomia

Brak danych.

Rozmnażanie

Cykl rozwojowy jest uzależniony od warunków środowiskowych i danego gatunku. Może trwać kilka tygodni lub nawet rok.

Pożywienie

Chrząszcze te zjadają pokarm pochodzenia roślinnego.

Ochrona i zagrożenia

Wiele gatunków z tej rodziny owadów to szkodniki żywności przechowywanej w różnego rodzaju magazynach. Larwy niektórych gatunków są sprzedawane w sklepach zoologicznych jako karma dla zwierząt owadożernych.

Pokątnik złowieszczek jest zagrożony wymarciem.

Ciekawostki

Niektóre gatunki tej rodziny potrafią przeżyć kilka tygodni bez jedzenia.

© medianauka.pl, 2015-07-31, RODZ-331

Jak szybko latają owady?

Owady są jedynymi bezkręgowcami, które potrafią latać. Część owadów porusza się w powietrzu lotem spadochronowym, szybowcowym, pływnym lub stojącym. Rozpiętość prędkości i różnych gatunków jest znaczna i może być zaskakująco duża.

Czy w Polsce można jeszcze odkryć nowe gatunki zwierząt?

Czasem można się spotkać z przekonaniem u ludzi, że w świecie zwierząt w Polsce wszystko już zostało zbadane i powiedziane. Jak bardzo poznaliśmy rodzime gatunki zwierząt? Czy można w Polsce jeszcze coś odkryć?