Zachyłka oszczepowata

Zachyłka oszczepowata (Phegopteris connectilis) to gatunek wieloletniej paproci z rodziny zachylnikowatych.

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Zachyłka oszczepowata (Phegopteris connectilis)

© ChrWeiss – stock.adobe.com


Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko PL

Rośnie w lasach, w miejscach zacienionych na terenie całego kraju, w górach występuje licznie. Paproć ta chętnie wyrasta z pni żywych drzew. Gatunek jest spotykany na półkuli północnej.

Zarodnikuje w okresie od czerwca do sierpnia.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 50 cm.

Liście są podwójnie pierzasto podzielone, zwężające się ku końcowi, w zarysie sercowate, wydłużone, nie tworzą rozet, wyrastają pojedynczo z kłącza. Blaszka z wierzchu jest owłosiona, od spodu gęściej. Ogonek liściowy ma żółtawy kolor. Liście pierwszego rzędu są mocno odgięte w tył, dzięki czemu gatunek ten można łatwo rozpoznać.

Kupki zarodnionośne są okrągłe, tworzą dwa szeregi na bocznych nerwach. Zawijki brak.

Kłącze czołgające się, pokryte żółtobrązowymi łuskami.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.



Kalendarz przyrody

123456789101112

Opis

         Zarodnikuje zachyłka oszczepowata.
Pokaż tylko bieżące wydarzenia


Parametry

Kolor kwiatów

Brak danych
Grupa

bylina
Stanowisko

cień
Środowsko

leśne
Użytek


Pokrewne gatunki roślin

Nie posiadamy w naszej bazie innych gatunków roślin z tej samej rodziny.




Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

  • Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
  • Beata Grabowska, Tomasz Kubala – Encyklopedia bylin t. I i II, ISBN 978-83-7506-845-0, Zysk i S-ka 2011
  • Hanna Wójciak – Porosty mszaki paprotniki, 978-83-7073-552-4, Multico 2003
  • Anna i Łukasz Przybyłowiczowie – Ilustrowana Encyklopedia Roślin Polski, ISBN 978-83-7705-826-8, PWN

© medianauka.pl, 2020-03-28, GAT-14338




©® Media Nauka 2008-2023 r.