Polaryzacja magnetyczna

Polaryzacja magnetyczna, magnetyzacja, namagnesowanie - jest to zjawisko związane z uporządkowaniem momentów magnetycznych atomów ośrodka materialnego.

Wypadkowe pole magnetyczne najczęściej jest równe zeru, z uwagi na chaotyczne ustawienie momentów magnetycznych atomów. Gdy jednak pojawi się zewnętrzne pole magnetyczne, w substancji pojawia się niezerowy wypadkowy moment magnetyczny (namagnesowanie).

Polaryzacja magnetyczna jest wielkością wektorową, zwykle oznaczana literą \(J\) i jest zdefiniowana jako suma wszystkich momentów magnetycznych cząstek (atomów) w jednostce objętości danego ośrodka materialnego.

Dla ciała izotropowych mamy:

\(\vec{J}=\chi_m \vec{H}\)

gdzie:

\(J\) - wartość wektora polaryzacji magnetycznej,
\(H\) - wartość wektora natężenia pola magnetycznego,
\(\chi_m\) - podatność magnetyczna ośrodka.

Polaryzacja opisuje powstałe dodatkowe pole magnetyczne ośrodka:

\(\vec{J}=\vec{B}-\mu_0\vec{H}\)

gdzie:

\(J\) - wartość wektora polaryzacji magnetycznej,
\(H\) - wartość wektora natężenia pola magnetycznego,
\(B\) - wartość wektora indukcji magnetycznej,
\(\mu_0\) - przenikalność magnetyczna próżni.

Jednostka polaryzacji magnetycznej

Jednostką polaryzacji magnetycznej jest tesla (1 T).

Paramagnetyki

Podatność magnetyczna