Turzyca wiosenna
Turzyca wiosenna (Carex caryophyllea Latourr.) to gatunek pospolitej u nas, wieloletniej rośliny zielnej, o pełzających rozłogach, zaliczanej do rodziny turzycowatych.
Występowanie i środowisko
Występuje w Europie poza Półwyspem Iberyjskim oraz w Azji aż po Syberię. W Polsce to pospolita turzyca. Rośnie na zboczach, suchych łąkach, stepach, murawach, a także w lasach. Nie ma dużych wymagań glebowych, jest odporna na suszę. Preferuje podłoże o odczynie zasadowym.
Kwitnie w okresie od marca do kwietnia.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 10-25 cm.
Łodyga jest wzniesiona, trójkanciasta.
Liście są zimozielone, o szerokości do 3 mm, odginające się na zewnątrz.
Kwiatostany są podzielone na kilka rozdzielnopłciowych kłosów. Kłos męski jest szczytowy, pojedynczy, 2-3 wałeczkowate kłosy żeńskie mają długość do 12 mm. Pęcherzyk zakończony jest dzióbkiem.
Owoc to orzeszek w kolorze ciemnobrązowym.
Rozmnażanie
To roślina wiatropylna.
Ochrona i zagrożenia
Nie wymaga ochrony.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2017-08-06, GAT-4477
