Turzyca wiosenna
Carex caryophyllea

Turzyca wiosenna (Carex caryophyllea Latourr.) to gatunek pospolitej u nas, wieloletniej rośliny zielnej, o pełzających rozłogach, zaliczanej do rodziny turzycowatych.

Okaz z Arboretum w Wojsławicach. © medianauka.pl

Nazwa systematyczna

Turzyca wiosenna
Carex caryophyllea Latourr.

Nazwy obce

niemiecka: Frühlings-Segge
czeska: Ostřice jarní
francuska: Laîche printanière

Obszar występowania

Europa - tak; Polska - tak;
Azja - tak;
Afryka - nie;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Ameryka Środkowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;

Wielkość

Wysokość: 25 cm

Systematyka

Domena: Eukarionty (Eukaryota)
Królestwo: Rośliny (Plantae)
Klad: Naczyniowe
Klad: Nasienne
Klasa: Okrytonasienne, okrytozalążkowe
Rząd: Turzycowce (Cyperales)
Rodzina: Turzycowate (Cyperaceae)

Występowanie i środowisko

Występuje w Europie poza Półwyspem Iberyjskim oraz w Azji aż po Syberię. W Polsce to pospolita turzyca. Rośnie na zboczach, suchych łąkach, stepach, murawach, a także w lasach. Nie ma dużych wymagań glebowych, jest odporna na suszę. Preferuje podłoże o odczynie zasadowym.

Kwitnie w okresie od marca do kwietnia.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 10-25 cm.

Łodyga jest wzniesiona, trójkanciasta,

Liście są zimozielone, o szerokości do 3 mm, odginające się na zewnątrz.

Kwiatostany są podzielone na kilka rozdzielnopłciowych kłosów. Kłos męski jest szczytowy, pojedynczy, 2-3 wałeczkowate kłosy żeńskie mają długość do 12 mm. Pęcherzyk zakończony jest dzióbkiem.

Owoc to orzeszek w kolorze ciemnobrązowym.