Wesz ludzka
© Carolina K Smith MD - Fotolia.com
Wesz ludzka (Pediculus humanus) to pasożyt zewnętrzny człowieka o małych rozmiarach, żyjący we włosach ludzkich i na odzieży. Wyróżniamy jej dwie formy: wesz odzieżowa (Pediculus humanus vestimenti) i wesz głowowa (Pediculus humanus capitis). Ciało jest wydłużone, głowa mała, z małymi, segmentowanymi czułkami. Aparat gębowy jest typu gryząco-ssącego. Odnóża mają chwytne zakończenia, co pomaga wszy trzymać się włosów. Ciało jest mocno spłaszczone grzbietowo-brzusznie.
Występowanie i środowisko PL
Wszy ludzkie są wszędzie tam, gdzie żyje człowiek, szczególnie w złych warunkach higienicznych. Środowiskiem wszy głowowej jest ludzka głowa owłosiona, natomiast środowiskiem życia wszy odzieżowej jest nieowłosiona skóra ludzka i odzież.
Tryb życia i zachowanie
Prowadzi pasożytniczy tryb życia.
Pożywienie
Wesz ludzka żywi się prawie wyłącznie ludzką krwią.
Rozmnażanie
Pełny cykl rozwojowy wszy ludzkiej trwa niecałe 3 tygodnie. Samica składa nawet 300 jaj i przytwierdza je do ludzkich włosów za pomocą kleistej substancji. Jaja wszy to gnidy. Przeobrażenie jest niezupełne. Larwy przypominają owady dorosłe.
Ochrona i zagrożenia
To pasożyt ludzki. Jest gatunkiem tępionym przez człowieka. Roznosi wiele groźnych chorób, między innymi tyfus.
Ciekawostki
Wesz ludzka może przeżyć długotrwały kontakt z wodą.
Choroba wywołana przez wszy nosi nazwę wszawicy. Jednym z objawów jest swędzenie głowy.
Oznaczanie gatunku i badania wszy są bardzo trudne i dostępne jedynie dla specjalistów.
Pierwszą szczepionkę przeciwko tyfusowi stworzył Polak pochodzenia austriackiego - Rudolf Weigl, który w tym celu hodował wszy ludzkie. Na początku XX w. prowadził badania we Lwowie. Ludzie na ochotnika zgłaszali się do tego naukowca w celu karmienia wszy ludzkich. Nazywano ich karmicielami wszy. Wszy zamknięte w specjalnych pojemnikach przystawiano do skóry na kilkadziesiąt minut. Badania prowadzono podczas okupacji.
Pokrewne gatunki owadów
Nie posiadamy w naszej bazie innych gatunków zwierząt z tej samej rodziny.
© medianauka.pl, 2014-12-27, GAT-683