Widłak jałowcowaty

Widłak jałowcowaty (Lycopodium annotinum) to gatunek zimozielonej rośliny z rodziny widłakowatych. To trująca roślina o leczniczych właściwościach. To gatunek wskaźnikowy starych lasów.

Występowanie i środowisko PL

Gatunek występuje w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Widłak jałowcowaty rośnie w lasach, na terenie całej Polski, częsty w górach. Dobrze znosi cień. Lubi środowisko kwaśne.

Tryb życia i zachowanie

Zarodnikuje w okresie od lipca do września.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 10-30 cm.

Łodyga jest zakończona pojedynczym, walcowatym kłosem zarodnionośnym. Kłosy te mają długość do 4 cm. Pęd może mieć długość nawet 1 m. Jest widlasto rozgałęziony. Wzniesione są pędy boczne.

Liście są równowąskolancetowate, ustawione prostopadle, ostre, ząbkowane.

Ochrona i zagrożenia

Gatunek ten znajduje się pod ścisłą ochroną w Polsce.

Biologia i ekologia

Kolor kwiatów:
Grupa roślin: bylina.
Stanowisko: półcień, cień.
Środowsko: leśne.
Użytek: zioła, roślina lecznicza.
Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: chamefit niezdrewniały.
Częstość występowania gatunku: częsty w wielu rejonach.
Dynamika rozprzestrzeniania się gatunku: gatunek ustepujący (traci stanowiska).
Diploidalna liczba chromosomów: 2n=68.
Status popularności rośliny: gatunek znany, znajduje się pośród 1000 najbardziej popularnych i znanych wśród Polaków roślin.
Ochrona: Gatunek objęty ochroną częściową. Więcej w artykule: Rośliny chronione w Polsce.
Jadalność: Gatunek trujący.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
						●	●	●				Zarodnikuje widłak jałowcowaty.

Pokrewne gatunki roślin

widłak goździsty, babimór (Lycopodium clavatum)

Zioła
Zobacz atlas ziół, roślin leczniczych i przyprawowych.

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
Hanna Wójciak – Porosty mszaki paprotniki, 978-83-7073-552-4, Multico 2003
Pod redakcją Alicji i Jerzego Szweykowskich – Słownik botaniczny, ISBN 83-214-1305-6, Wiedza Powszechna 2003