Zachyłka oszczepowata
Zachyłka oszczepowata (Phegopteris connectilis) to gatunek wieloletniej paproci z rodziny zachylnikowatych.
Występowanie i środowisko PL
Rośnie w lasach, w miejscach zacienionych na terenie całego kraju, w górach występuje licznie. Paproć ta chętnie wyrasta z pni żywych drzew. Gatunek jest spotykany na półkuli północnej.
Zarodnikuje w okresie od czerwca do sierpnia.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 50 cm.
Liście są podwójnie pierzasto podzielone, zwężające się ku końcowi, w zarysie sercowate, wydłużone, nie tworzą rozet, wyrastają pojedynczo z kłącza. Blaszka z wierzchu jest owłosiona, od spodu gęściej. Ogonek liściowy ma żółtawy kolor. Liście pierwszego rzędu są mocno odgięte w tył, dzięki czemu gatunek ten można łatwo rozpoznać.
Kupki zarodnionośne są okrągłe, tworzą dwa szeregi na bocznych nerwach. Zawijki brak.
Kłącze czołgające się, pokryte żółtobrązowymi łuskami.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2020-03-28, GAT-14338 OpisKalendarz przyrody
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 ● ● ● Zarodnikuje zachyłka oszczepowata.
Parametry
bylina
cień
leśne
Pokrewne gatunki roślin
Nie posiadamy w naszej bazie innych gatunków roślin z tej samej rodziny.
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Lucjan Rutkowski - Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej., ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
- Beata Grabowska, Tomasz Kubala - Encyklopedia bylin t. I i II, ISBN 978-83-7506-845-0, Zysk i S-ka 2011
- Hanna Wójciak - Porosty mszaki paprotniki, 978-83-7073-552-4, Multico 2003
- Anna i Łukasz Przybyłowiczowie - Ilustrowana Encyklopedia Roślin Polski, ISBN 978-83-7705-826-8, PWN