Chełbia modra

Chełbia modra, meduza bałtycka, chełbia bałtycka (Aurelia aurita) to gatunek jamochłona z gromady krążkopławów. To przejrzysta, galaretowata, różowawa meduza. Meduza ma parzydełka z jadem. Przy dotknięciu parzy, ale jad nie jest dla człowieka groźny. To właśnie ten gatunek tworzy nielubiane meduzy w Morzu Bałtyckim.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko PL

Chełbia modra występuje pospolicie w Bałtyku. Jest gatunkiem kosmopolitycznym.

Tryb życia i zachowanie

Meduza pływa w morzu nierzadko całymi chmarami. Niewielki polip jest osiadły.

Morfologia i anatomia

Średnica ciała wynosi około 15 cm, wyjątkowo nawet 40 cm. Gonady są podkowiaste, w liczbie 4, białawe u samców, pomarańczowe u samic. Polip ma zaledwie kilka milimetrów długości.

Budowa meduzy

Budowa meduzy chełbi modrej w widoku od spodu.

1 - kanał okrężny, 2 - jama chłonno-trawiąca, 3 - płat gębowy, 4 - ropalium, 5 - czułki, 6 - otwór gębowy, 7 - gonady, 8 - kanały promieniste

Pożywienie

Odżywia się planktonem.

Rozmnażanie

Chełbia przechodzi przemianę pokoleń opisaną w artykule o krążkopławach i parzydełkowcach. Polip rozmnaża się bezpłciowo, meduza zaś płciowo. Larwa jest ważnym składnikiem planktonu.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Ciekawostki

W niektórych krajach świata chełbię modrą jada się.

Chełbia modra to nie jedyna meduza polska.

Pokrewne gatunki bezkręgowców