Diabeł tasmański

Diabeł tasmański (Sarcophilus harrisii) to torbacz z rodziny niełazów. Przypomina małego niedźwiadka o czarnej sierści z białym kołnierzem i dwóch białych plam na bokach ciała. Pysk jest jasnoróżowy.

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko

Zamieszkuje niedostępne gęstwiny Tasmanii. To wyspa Australii.

Tryb życia i zachowanie

Gatunek ten jest aktywny nocą. Zwykle żyje samotnie. Złapany diabeł gryzie i drapie - jest agresywny.

Morfologia i anatomia

Osiąga 50 cm długości ciała i ciężar do 9 kg.

Pożywienie

Diabeł tasmański żywi się przede wszystkim padliną, jest mięsożerny. Potrafi zjeść martwe zwierzę wraz z jego kośćmi.

Rozmnażanie

Młode rodzą się w okresie maj-czerwiec.

Ochrona i zagrożenia EN

Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem - przypisuje się mu bardzo wysokie ryzyko wymarcia w stanie dzikim w niedalekiej przyszłości. Ma status EN w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Gatunek ten jest zagrożony wymarciem, głównie na skutek chorób. Inną przyczyną są samochody, które potrącają diabły tasmańskie, gdy te żywią się padliną na drodze.

Ciekawostki

Jest to obecnie po wyginięciu wilka workowatego największy torbacz mięsożerny. Osiąga rozmiary średniego psa.

Diabeł tasmański to ikona wyspy.

Podgatunki

Wyróżniamy następujące podgatunki:

Sarcophilus h. dixonae, Werdelin, 1987
Sarcophilus h. harrisii, (Boitard, 1841)

Synonimy

W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:

Ursinus harrisii Boitard, 1841

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
				●	●							Na świat przychodzą młode diabły tasmańskie.

Pokaż tylko bieżące wydarzenia

Pokrewne gatunki ssaków

Chutliwiec żółtostopy (Antechinus flavipes)

Myszowór czerwonoogonowy (Phascogale calura)

Niełaz plamisty, kuna workowata (Dasyurus viverrinus)

Ile śpią ssaki?

Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?

Najmniejszy ssak

Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?

Największy ssak

Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
Hanna i Antoni Gucwińscy – Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003