Diabeł tasmański
© redleg - Fotolia.com
Diabeł tasmański (Sarcophilus harrisii) to torbacz z rodziny niełazów. Przypomina małego niedźwiadka o czarnej sierści z białym kołnierzem i dwóch białych plam na bokach ciała. Pysk jest jasnoróżowy.
Występowanie i środowisko
Zamieszkuje niedostępne gęstwiny Tasmanii. To wyspa Australii.
Tryb życia i zachowanie
Gatunek ten jest aktywny nocą. Zwykle żyje samotnie. Złapany diabeł gryzie i drapie - jest agresywny.
Morfologia i anatomia
Osiąga 50 cm długości ciała i ciężar do 9 kg.
Pożywienie
Diabeł tasmański żywi się przede wszystkim padliną, jest mięsożerny. Potrafi zjeść martwe zwierzę wraz z jego kośćmi.
Rozmnażanie
Młode rodzą się w okresie maj-czerwiec.
Ochrona i zagrożenia EN
Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem - przypisuje się mu bardzo wysokie ryzyko wymarcia w stanie dzikim w niedalekiej przyszłości. Ma status EN w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Gatunek ten jest zagrożony wymarciem, głównie na skutek chorób. Inną przyczyną są samochody, które potrącają diabły tasmańskie, gdy te żywią się padliną na drodze.
Ciekawostki
Jest to obecnie po wyginięciu wilka workowatego największy torbacz mięsożerny. Osiąga rozmiary średniego psa.
Diabeł tasmański to ikona wyspy.
Podgatunki
Wyróżniamy następujące podgatunki:
- Sarcophilus h. dixonae, Werdelin, 1987
- Sarcophilus h. harrisii, (Boitard, 1841)
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Ursinus harrisii Boitard, 1841
Kalendarz przyrody
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
● | ● | Na świat przychodzą młode diabły tasmańskie. |
Pokrewne gatunki ssaków
- chutliwiec żółtostopy (Antechinus flavipes)
- myszowór czerwonoogonowy (Phascogale calura)
- niełaz plamisty, kuna workowata (Dasyurus viverrinus)
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- Hanna i Antoni Gucwińscy – Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003
© medianauka.pl, 2013-01-03, GAT-252
Data aktualizacji artykułu: 2022-06-17