Dziobak australijski
Dziobak, dziobak australijski (Ornithorhynchus anatinus) jest jedynym przedstawicielem rodziny dziobaków z rzędu stekowców. To doprawdy przedziwne zwierzę, w uwierzenie którego początkowo nie chciano uwierzyć. To australijski ssak jajorodny. Ma spłaszczone ciało grzbietowo-brzusznie. Futro ma kolor brązowy. Ma szeroki ogon, również pokryty futrem, nieco ciemniejszym.
Zdjęcia – galeria
W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
© PIXATERRA – stock.adobe.com
Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
Występowanie i środowisko
Obszar występowania dziobaka to południowo-wschodnia część Australii i Tasmania.
Tryb życia i zachowanie
Podczas nurkowania oczy i uszy są zamknięte, więc dziobak orientuje się w otoczeniu za pomocą zmysłu dotyku. Żeruje wyłącznie w wodzie. Pokarm ukrywa w torbach policzkowych. Gdy je napełni, wychodzi na brzeg i spożywa zdobycz. Żyje samotnie lub w parach nad brzegami zbiorników wodnych. Kopie nory, w tym komorę gniazdową.
Morfologia i anatomia
Dziobak nie posiada małżowin usznych. Kończyny zaopatrzone w ostre pazury są przystosowane do pływania i rycia. Są skierowane na boki. Palce połączone są błoną. U samców na tylnych kończynach znajduje się kolec z ujściem jadowym. Jad jednak jest wytwarzany jedynie w okresie rui. Pysk jest zakończony rogowym, mocno spłaszczonym dziobem. Na brzegu dzioba znajdują się struktury, które umożliwiają przecedzanie mułu w poszukiwaniu pokarmu.
Długość ciała wynosi od 30 cm do 45 cm, ogona 15 cm. Ciężar ciała waha się od 0,5 kg do 2 kg.
Pożywienie
Co je dziobak? Dziobak zjada pierścienice, larwy owadów, ślimaki, małże.
Rozmnażanie
Samica buduje gniazdo z wilgotnych liści, w których składa jaja w ilości od 1 do 3. Jaja dziobaka mają około 1,7 cm średnicy. Samica po złożeniu jaj przez 7-10 dni wysiaduje je. Nie odżywia się w tym czasie. Młode po wykluciu są nagie i niedołężne. Laktacja trwa 4 miesiące. Samica nie posiada sutek. Ma jedynie pola, gdzie znajdują się gruczoły mleczne, które znajdują ujście u nasady włosów. Podczas karmienia samica leży na plecach, a młode zlizują mleko, które ścieka po sierści.
Ochrona i zagrożenia NT
Gatunek ten bliski zagrożenia wymarciem. Ma status NT w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Dziobak jest objęty całkowitą ochroną prawną.
Ciekawostki
Dziobak to ssak znoszący jaja i wysiadujący je. Ssaki jajorodne to wielka rzadkość. Jeszcze tylko kolczatka (również z Australii) jest jajorodna.
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Platypus anatinus Shaw, 1799
Pokrewne gatunki ssaków
Nie posiadamy w naszej bazie innych gatunków zwierząt z tej samej rodziny.
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Hanna i Antoni Gucwińscy – Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003
© medianauka.pl, 2012-12-27, GAT-197
Data aktualizacji artykułu: 2022-06-20