Paprotka zwyczajna
Okaz z Arboretum w Wojsławicach. © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl
Paprotka zwyczajna (Polypodium vulgare L.) to roślina wieloletnia, paproć, będąca przedstawicielem rodziny paprotkowatych, wykorzystywana jako roślina lecznicza.
Występowanie i środowisko PL
Występuje na terenie całej Palearktyki, u nas wszędzie pospolita, szczególnie w Karpatach i na Pomorzu. W Ameryce Północnej podgatunek Polypodium vulgare virginianum traktowany jest przez niektórych biologów jako odrębny gatunek.
Preferuje niezbyt wilgotną glebę, ubogą. W Karpatach rośnie na skałach (w ich szczelinach), na piasku, piargach, żwirach i innych. Lubi cień.
Tryb życia i zachowanie
Zarodniki pojawiają się w okresie od sierpnia do września.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 10-45 cm.
Kłącze jest pokryte łuskami, czołgające się, ma słodki smak.
Liście są skórzaste, lancetowate, pojedynczo pierzaste, całobrzegie, długoogonkowe, wyróżniające gatunek spośród innych paproci. Blaszka liściowa jest zielona, zimotrwała
Zarodnie wyrastają wzdłuż nerwu w dwóch rzędach. Są z początku żółte, potem brązowe.
Rozmnażanie
Kupki zarodni nie posiadają zawijki.
Ochrona i zagrożenia
Jest to gatunek objęty ścisłą ochroną prawną (gatunkową). Pozyskiwanie jej dla celów leczniczych niegdyś mocno przyczyniało się do jej zanikania w środowisku naturalnym. Dziś nie jest zagrożona wymarciem.
Biologia i ekologia
- Kolor kwiatów:
- Grupa roślin: bylina.
- Stanowisko: półcień, cień.
- Środowsko: leśne.
- Użytek: rośliny ogrodowe, roślina lecznicza.
- Strefy mrozoodporności: 3-9. Uprawa w Polsce na zewnątrz jest możliwa na terenie całego kraju.
- Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: hemikryptofit.
- Częstośc występowania gatunku: częsty w wielu rejonach.
- Diploidalna liczba chromosomów: 2n=148.
Kalendarz przyrody
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
● | ● | Pojawiają się zarodniki paprotki zwyczajnej. |
Pokrewne gatunki roślin
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
- Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005
- Beata Grabowska, Tomasz Kubala – Encyklopedia bylin t. I i II, ISBN 978-83-7506-845-0, Zysk i S-ka 2011
- Hanna Wójciak – Porosty mszaki paprotniki, 978-83-7073-552-4, Multico 2003
© medianauka.pl, 2017-08-14, GAT-4491
Data aktualizacji artykułu: 2024-08-30