Paprotka zwyczajna

Paprotka zwyczajna (Polypodium vulgare L.) to roślina wieloletnia, paproć, będąca przedstawicielem rodziny paprotkowatych, wykorzystywana jako roślina lecznicza.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

Okaz z Arboretum w Wojsławicach. © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko PL

Występuje na terenie całej Palearktyki, u nas wszędzie pospolita, szczególnie w Karpatach i na Pomorzu. W Ameryce Północnej podgatunek Polypodium vulgare virginianum traktowany jest przez niektórych biologów jako odrębny gatunek.

Preferuje niezbyt wilgotną glebę, ubogą. W Karpatach rośnie na skałach (w ich szczelinach), na piasku, piargach, żwirach i innych. Lubi cień.

Zarodniki pojawiają się w okresie od sierpnia do września.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 10-45 cm.

Kłącze jest pokryte łuskami, czołgające się, ma słodki smak.

Liście są skórzaste, lancetowate, pojedynczo pierzaste, całobrzegie, długoogonkowe, wyróżniające gatunek spośród innych paproci. Blaszka liściowa jest zielona, zimotrwała

Zarodnie wyrastają wzdłuż nerwu w dwóch rzędach. Są z początku żółte, potem brązowe.

Rozmnażanie

Kupki zarodni nie posiadają zawijki.

Ochrona i zagrożenia

Jest to gatunek objęty ścisłą ochroną prawną (gatunkową). Pozyskiwanie jej dla celów leczniczych niegdyś mocno przyczyniało się do jej zanikania w środowisku naturalnym. Dziś nie jest zagrożona wymarciem.