Sośnica japońska

Sośnica japońska (Sciadopitys verticillata (Thunb.) Siebold & Zucc.) to jedyny gatunek drzewa z rodziny sośnicowatych o wąskostożkowatym, gęstym pokroju, endemit, swoista żywa skamielina.

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Okaz z Arboretum w Wojsławicach. © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl

Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko

Sośnica japońska rośnie tylko w górach Japonii. Poza tym bywa uprawiana w ogrodach jako drzewo ozdobne. Gleba pod uprawę musi być żyzna, kwaśna, wilgotna, na słonecznym lub półcienistym stanowisku, osłoniętym od wiatru. Drzewo to nie jest odporne na duże mrozy.

Roczny przyrost to 10 cm, jeszcze mniej gdy drzewo jest młode.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 30 m, u nas do 10 m.

Kora jest fioletowobrązowa, łuszcząca się pionowo płatami.

Igły są zielone na zimę, rosną parami, błyszczą, mają białe paski od spodu. Osiągają długość do 15 cm. Tworzą okółki na pędach. Na drzewie pozostają 2 lata, później opadają.

Szyszki są jajowate, o długości do 10 cm, zwrócone ku górze. Mają szarobrązowy kolor. Dojrzewanie trwa 2 lata.

Rozmnażanie

To roślina jednopienna, rozdzielnopłciowa.

Ochrona i zagrożenia

W Japonii drzewo to jest zagrożone wyginięciem.

Ciekawostki

Największy polski okaz znajduje się w Arboretum w Wojsławicach.

Parametry

Kolor kwiatów

Pokrewne gatunki roślin

© medianauka.pl, 2017-08-23, GAT-4510