Świdośliwa Lamarcka
Świdośliwa Lamarcka (Amelanchier lamarckii) to wysoki krzew albo niskie drzewo z rodziny różowatych, krzew ozdobny i owocowy, przejściowo dziczejący. Ma wąski pokrój.
Amelanchier lamarckii F.G. Schroed.
niemiecka: Kupfer-Felsenbirne
Polska - tylko w uprawach;
Azja - nie;
Afryka - nie;
Ameryka Północna - tak;
Ameryka Południowa - nie;
Ameryka Środkowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;
Królestwo: Rośliny (Plantae)
Klad: Naczyniowe
Klad: Nasienne
Klasa: Okrytonasienne, okrytozalążkowe
Rząd: Różowce (Rosales)
Rodzina: Różowate (Rosaceae)
Występowanie i środowisko
Świdośliwa Lamarcka pochodzi z Kanady. W Polsce spotykana w uprawach. Preferuje żyzne gleby, dość wilgotne, o kwaśnym lub obojętnym odczynie. Lubi słońce, znosi półcień. Bardzo źle znosi suszę oraz warunki miejskie. Jest odporna na mróz.
Kwitnie w okresie od kwietnia do maja.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 100-900 cm, w Polsce dorasta do 5 m.
Liście są eliptyczne, wierzchołkowo zaostrzone, u nasady zaokrąglone, brzegiem piłkowane. Ich długość wynosi o 4 do 10 cm. Są wiosną brązowawe, później zielone, jesienią żółte.
Kwiaty są białe, o średnicy 1 cm, zebrane w grona po 4-10 sztuk.
Owoc ma czerwoną barwę, dojrzewa w lipcu. Jest słodki, soczysty i bardzo smaczny. Można go spożywać na surowo.
Rozmnażanie
Brak danych.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Ciekawostki
Kiedyś suszone owoce świdośliwy używano jako zamiennik rodzynek.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2018-09-20, GAT-5240
