Żmijowiec zwyczajny
Żmijowiec zwyczajny (Echium vulgare) to gatunek trującej rośliny dwuletniej z rodziny szorstkolistnych.
Występowanie i środowisko
Gatunek ten występuje w Europie i Azji. Rośnie na terenach piaszczystych, murawach, terenach ruderalnych, zboczach, przy drogach. W Polsce żmijowiec zwyczajny jest gatunkiem obcego pochodzenia (archeofit) i występuje na terenie całego kraju.
Kwitnie w okresie od końca maja do września.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 20-100 cm.
Łodyga jest pokryta włoskami i szczecinkami wyrastającymi z fioletowo-czerwonych brodawek, jest pojedyncza, czasem rozgałęziona już u podstawy
Liście są zebrane w rozetę, mają długość do 20 cm, owłosione, lekko kłujące. Liście łodygowe dolne są podługowatolancetowate, ogonkowe, w górnej części łodygi są siedzące.
Kwiaty są niebieskie lub niebieskofioletowe, zebrane w kwiatostan przypominający kłos. Pączki kwiatów są różowe. Rzadko zdarzają się też kwiaty różowe i białe. Korona dwuwargowa. Łątki wargi dolnej są dwukrotnie krótsze od łatek wargi górnej.
Owoc to rozłupka.
Korzeń rozgałęziony.
Rozmnażanie
To roślina owadopylna.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2018-10-08, GAT-13309
