Żmijowiec zwyczajny

Żmijowiec zwyczajny (Echium vulgare) to gatunek trującej rośliny dwuletniej z rodziny szorstkolistnych.

Występowanie i środowisko PL - obcy

Gatunek ten występuje w Europie i Azji. Rośnie na terenach piaszczystych, murawach, terenach ruderalnych, zboczach, przy drogach. W Polsce żmijowiec zwyczajny jest gatunkiem obcego pochodzenia (archeofit) i występuje na terenie całego kraju.

Kwitnie w okresie od końca maja do września.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 20-100 cm.

Łodyga jest pokryta włoskami i szczecinkami wyrastającymi z fioletowo-czerwonych brodawek, jest pojedyncza, czasem rozgałęziona już u podstawy

Liście są zebrane w rozetę, mają długość do 20 cm, owłosione, lekko kłujące. Liście łodygowe dolne są podługowatolancetowate, ogonkowe, w górnej części łodygi są siedzące.

Kwiaty są niebieskie lub niebieskofioletowe, zebrane w kwiatostan przypominający kłos. Pączki kwiatów są różowe. Rzadko zdarzają się też kwiaty różowe i białe. Korona dwuwargowa. Łątki wargi dolnej są dwukrotnie krótsze od łatek wargi górnej.

Owoc to rozłupka.

Korzeń rozgałęziony.