Barczatka koniczynówka
Barczatka koniczynówka (Lasiocampa trifolii) to gatunek motyla z rodziny barczatkowatych. Samica jest większa od samca, poza tym podobnie ubarwiona. Ubarwienie dość zmienne, od brązowego do szarawego. Na przednim skrzydle widoczna jasna plamka i cienka przepaska. Gąsienica żółtawo owłosiona na całym ciele.
Zdjęcia – galeria
Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

© Cristian Gusa – stock.adobe.com
⤢ POWIĘKSZ
Występowanie i środowisko PL
Gatunek spotykany w Afryce, Azji i Europie. Motyl spotykany w Polsce na terenie całego kraju poza Tatrami na łąkach, wrzosowiskach, ugorach.
Tryb życia i zachowanie
Okres lotu od lipca do września. Zimują jaja.
Morfologia i anatomia
Rozpiętość skrzydeł wynosi 4,5-5,5 cm u samców i 6-7,4 cm u samic.
Pożywienie
Rośliny żywicielskie to trawy i rośliny motylkowe, w tym koniczyna, lucerna, wilżyna, komonica, sparceta, wyka, groszek.
Rozmnażanie
Występuje jedno pokolenie w roku.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Kalendarz przyrody
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
● | ● | ● | Okres lotu barczatki koniczynówki. |
Pokrewne gatunki owadów
Jaki jest największy motyl świata?

Jakie gatunki motyli są uznawane za największe na świecie? Czy motyl taki żyje w Polsce? To motyle dzienne czy ćmy? Poznaj największe motyle świata.
Czy gąsienice są nudne?

Mówiąc o motylach mamy na myśli przede wszystkim postać imago. Przeglądając atlasy motyli, często w ogóle pomija się gąsienice. Dlaczego? Czyżby były nudne?
Jak szybko latają owady?

Owady są jedynymi bezkręgowcami, które potrafią latać. Część owadów porusza się w powietrzu lotem spadochronowym, szybowcowym, pływnym lub stojącym. Rozpiętość prędkości i różnych gatunków jest znaczna i może być zaskakująco duża.
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Jarosław Buszko, Janusz Masłowski – Motyle nocne Polski. Macrolepidoptera cześć I, ISBN 978-83-930500-2-4, Koliber 2012
© medianauka.pl, 2020-07-11, GAT-635986