Barczatka koniczynówka

Barczatka koniczynówka (Lasiocampa trifolii) to gatunek motyla z rodziny barczatkowatych. Samica jest większa od samca, poza tym podobnie ubarwiona. Ubarwienie dość zmienne, od brązowego do szarawego. Na przednim skrzydle widoczna jasna plamka i cienka przepaska. Gąsienica żółtawo owłosiona na całym ciele.

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Barczatka koniczynówka (Lasiocampa trifolii)

© Cristian Gusa – stock.adobe.com


Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko PL

Gatunek spotykany w Afryce, Azji i Europie. Motyl spotykany w Polsce na terenie całego kraju poza Tatrami na łąkach, wrzosowiskach, ugorach.

Tryb życia i zachowanie

Okres lotu od lipca do września. Zimują jaja.

Morfologia i anatomia

Rozpiętość skrzydeł wynosi 4,5-5,5 cm u samców i 6-7,4 cm u samic.

Pożywienie

Rośliny żywicielskie to trawy i rośliny motylkowe, w tym koniczyna, lucerna, wilżyna, komonica, sparceta, wyka, groszek.

Rozmnażanie

Występuje jedno pokolenie w roku.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.



Kalendarz przyrody

123456789101112

Opis

         Okres lotu barczatki koniczynówki.
Pokaż tylko bieżące wydarzenia


Pokrewne gatunki owadów


Quiz


Rozwiąż quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj swoją wiedzę.

Jaki jest największy motyl świata?
Jakie gatunki motyli są uznawane za największe na świecie? Czy motyl taki żyje w Polsce? To motyle dzienne czy ćmy? Poznaj największe motyle świata.
Czy gąsienice są nudne?
Mówiąc o motylach mamy na myśli przede wszystkim postać imago. Przeglądając atlasy motyli, często w ogóle pomija się gąsienice. Dlaczego? Czyżby były nudne?
Jak szybko latają owady?
Owady są jedynymi bezkręgowcami, które potrafią latać. Rozpiętość prędkości i różnych gatunków jest znaczna i może być zaskakująco duża.

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

  • Jarosław Buszko, Janusz Masłowski – Motyle nocne Polski. Macrolepidoptera cześć I, ISBN 978-83-930500-2-4, Koliber 2012

© medianauka.pl, 2020-07-11, GAT-635986




©® Media Nauka 2008-2023 r.