Barczatka koniczynówka

Barczatka koniczynówka (Lasiocampa trifolii) to gatunek motyla z rodziny barczatkowatych. Samica jest większa od samca, poza tym podobnie ubarwiona. Ubarwienie dość zmienne, od brązowego do szarawego. Na przednim skrzydle widoczna jasna plamka i cienka przepaska. Gąsienica żółtawo owłosiona na całym ciele.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.


Występowanie i środowisko PL

Gatunek spotykany w Afryce, Azji i Europie. Motyl spotykany w Polsce na terenie całego kraju poza Tatrami na łąkach, wrzosowiskach, ugorach.

Tryb życia i zachowanie

Okres lotu od lipca do września. Zimują jaja.

Morfologia i anatomia

Rozpiętość skrzydeł wynosi 4,5-5,5 cm u samców i 6-7,4 cm u samic.

Pożywienie

Rośliny żywicielskie to trawy i rośliny motylkowe, w tym koniczyna, lucerna, wilżyna, komonica, sparceta, wyka, groszek.

Rozmnażanie

Występuje jedno pokolenie w roku.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.



Kalendarz przyrody

123456789101112

Opis

         Okres lotu barczatki koniczynówki.
Pokaż tylko bieżące wydarzenia


Pokrewne gatunki owadów

ikonaBarczatka dębówka
Lasiocampa quercus
Barczatkowate
Barczatkowate

Zobacz inne gatunki z tej rodziny.

Quiz

Quiz

Rozwiąż quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj swojąwiedzę.

Quiz

Quiz

Rozwiąż quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj swojąwiedzę.

Jaki jest największy motyl świata?

Jaki jest największy motyl świata?

Jakie gatunki motyli są uznawane za największe na świecie? Czy motyl taki żyje w Polsce? To motyle dzienne czy ćmy? Poznaj największe motyle świata.

Czy gąsienice są nudne?

Czy gąsienice są nudne?

Mówiąc o motylach mamy na myśli przede wszystkim postać imago. Przeglądając atlasy motyli, często w ogóle pomija się gąsienice. Dlaczego? Czyżby były nudne?

Jak szybko latają owady?

Jak szybko latają owady?

Owady są jedynymi bezkręgowcami, które potrafią latać. Część owadów porusza się w powietrzu lotem spadochronowym, szybowcowym, pływnym lub stojącym. Rozpiętość prędkości i różnych gatunków jest znaczna i może być zaskakująco duża.


Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

  • Jarosław Buszko, Janusz Masłowski – Motyle nocne Polski. Macrolepidoptera cześć I, ISBN 978-83-930500-2-4, Koliber 2012

© medianauka.pl, 2020-07-11, GAT-635986




Niektóre treści nie są dostosowane do Twojego profilu. Jeżeli jesteś pełnoletni możesz wyrazić zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych. W ten sposób będziesz miał także wpływ na rozwój naszego serwisu.
©® Media Nauka 2008-2023 r.