Przeplatka didyma

Przeplatka didyma (Melitaea didyma) to motyl z rodziny rusałkowatych. Skrzydła samców ceglastoczerwone z czarnym rysunkiem. Samice mają ubarwienie zmienne, od pomarańczowego do szarego, czasem fioletowego. Na tylnym skrzydle pomarańczowe pole. Spód z rzędem ciemnych kropek.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko PL

Gatunek ten występuje w północnej części Afryki, Europie i Azji. W Polsce dziś tylko na wschodzie kraju.

Tryb życia i zachowanie

Okres lotu od czerwca do lipca. Gąsienice żerują we wspólnym oprzędzie. Zimuje stadium gąsienicy. Motyle siadają zwykle na fioletowych kwiatach.

Morfologia i anatomia

Rozpiętość skrzydeł wynosi 3,8-4,8 cm.

Pożywienie

To polifag, żerujący na wielu roślinach zielnych, w tym takich jak: babka lancetowata, lnica pospolita, przetacznik ożankowy, czyściec prosty, dziewanna.

Ochrona i zagrożenia

Przeplatka didyma jest u nas zagrożona wymarciem.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
					●	●						Okres lotu przeplatki didyma.

Pokaż tylko bieżące wydarzenia

Pokrewne gatunki owadów

Przeplatka cinksia
Melitaea cinxia

Przeplatka diamina
Melitaea diamina

Przeplatka atalia
Melitaea athalia

Rusałkowate
Zobacz inne gatunki z tej rodziny.

Quiz

Rozwiąż quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj swojąwiedzę.

Quiz

Rozwiąż quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj swojąwiedzę.

Jaki jest największy motyl świata?

Jakie gatunki motyli są uznawane za największe na świecie? Czy motyl taki żyje w Polsce? To motyle dzienne czy ćmy? Poznaj największe motyle świata.

Czy gąsienice są nudne?

Mówiąc o motylach mamy na myśli przede wszystkim postać imago. Przeglądając atlasy motyli, często w ogóle pomija się gąsienice. Dlaczego? Czyżby były nudne?

Jak szybko latają owady?

Owady są jedynymi bezkręgowcami, które potrafią latać. Część owadów porusza się w powietrzu lotem spadochronowym, szybowcowym, pływnym lub stojącym. Rozpiętość prędkości i różnych gatunków jest znaczna i może być zaskakująco duża.

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Jarosław Buszko, Janusz Masłowski – Motyle dzienne Polski, 978-83-930500-9-3, Koliber 2015
Jacek Twardowski, Kamila Twardowska – Atlas motyli, ISBN 978-83-7845-469-4, SBM 2014