Garbatka osinówka

Garbatka osinówka (Pheosia tremula) to gatunek motyla z rodziny garbatkowatych. Ubarwienie ciała szaro-brunatne. Skrzydła ubarwione od bieli przez kolor brunatny do czerni, tworzą gradient. Ciemna plama na skraju skrzydła. Skrzydła drugiej pary białawe z przyciemnieniem. Gąsienica jest gładka. Posiada niewielki garb na odwłoku. Może być zielona lub brunatna.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.


Występowanie i środowisko PL

Gatunek ten występuje w Europie i Azji. W Polsce spotykany na terenie całego kraju w lasach liściastych i mieszanych.

Tryb życia i zachowanie

Okres lotu od maja do sierpnia. Zimuje stadium poczwarki.

Morfologia i anatomia

Rozpiętość skrzydeł wynosi 4,8-6 cm.

Pożywienie

Rośliny pokarmowe to topola, rzadziej wierzba.

Rozmnażanie

Tworzy dwa pokolenia w roku.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.



Kalendarz przyrody

123456789101112

Opis

        Okres lotu garbatki osinówki.
Pokaż tylko bieżące wydarzenia


Pokrewne gatunki owadów

ikonaGarbatka brzozówka
Pheosia gnoma
Garbatkowate
Garbatkowate

Zobacz inne gatunki z tej rodziny.

Quiz

Quiz

Rozwiąż quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj swojąwiedzę.

Quiz

Quiz

Rozwiąż quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj swojąwiedzę.

Jaki jest największy motyl świata?

Jaki jest największy motyl świata?

Jakie gatunki motyli są uznawane za największe na świecie? Czy motyl taki żyje w Polsce? To motyle dzienne czy ćmy? Poznaj największe motyle świata.

Czy gąsienice są nudne?

Czy gąsienice są nudne?

Mówiąc o motylach mamy na myśli przede wszystkim postać imago. Przeglądając atlasy motyli, często w ogóle pomija się gąsienice. Dlaczego? Czyżby były nudne?

Jak szybko latają owady?

Jak szybko latają owady?

Owady są jedynymi bezkręgowcami, które potrafią latać. Część owadów porusza się w powietrzu lotem spadochronowym, szybowcowym, pływnym lub stojącym. Rozpiętość prędkości i różnych gatunków jest znaczna i może być zaskakująco duża.


Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

  • Jarosław Buszko, Janusz Masłowski – Motyle nocne Polski. Macrolepidoptera cześć I, ISBN 978-83-930500-2-4, Koliber 2012

© medianauka.pl, 2020-07-01, GAT-636024




Niektóre treści nie są dostosowane do Twojego profilu. Jeżeli jesteś pełnoletni możesz wyrazić zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych. W ten sposób będziesz miał także wpływ na rozwój naszego serwisu.
©® Media Nauka 2008-2023 r.