Garbatka osinówka

Garbatka osinówka (Pheosia tremula) to gatunek motyla z rodziny garbatkowatych. Ubarwienie ciała szaro-brunatne. Skrzydła ubarwione od bieli przez kolor brunatny do czerni, tworzą gradient. Ciemna plama na skraju skrzydła. Skrzydła drugiej pary białawe z przyciemnieniem. Gąsienica jest gładka. Posiada niewielki garb na odwłoku. Może być zielona lub brunatna.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko PL

Gatunek ten występuje w Europie i Azji. W Polsce spotykany na terenie całego kraju w lasach liściastych i mieszanych.

Tryb życia i zachowanie

Okres lotu od maja do sierpnia. Zimuje stadium poczwarki.

Morfologia i anatomia

Rozpiętość skrzydeł wynosi 4,8-6 cm.

Pożywienie

Rośliny pokarmowe to topola, rzadziej wierzba.

Rozmnażanie

Tworzy dwa pokolenia w roku.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
				●	●	●	●					Okres lotu garbatki osinówki.

Pokaż tylko bieżące wydarzenia

Pokrewne gatunki owadów

Garbatka brzozówka
Pheosia gnoma

Garbatkowate
Zobacz inne gatunki z tej rodziny.

Quiz

Rozwiąż quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj swojąwiedzę.

Quiz

Rozwiąż quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj swojąwiedzę.

Jaki jest największy motyl świata?

Jakie gatunki motyli są uznawane za największe na świecie? Czy motyl taki żyje w Polsce? To motyle dzienne czy ćmy? Poznaj największe motyle świata.

Czy gąsienice są nudne?

Mówiąc o motylach mamy na myśli przede wszystkim postać imago. Przeglądając atlasy motyli, często w ogóle pomija się gąsienice. Dlaczego? Czyżby były nudne?

Jak szybko latają owady?

Owady są jedynymi bezkręgowcami, które potrafią latać. Część owadów porusza się w powietrzu lotem spadochronowym, szybowcowym, pływnym lub stojącym. Rozpiętość prędkości i różnych gatunków jest znaczna i może być zaskakująco duża.

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Jarosław Buszko, Janusz Masłowski – Motyle nocne Polski. Macrolepidoptera cześć I, ISBN 978-83-930500-2-4, Koliber 2012