Wiechetka wielbłądka

Wiechetka wielbłądka (Ptilodon capucina) to gatunek nocnego motyla z rodziny garbatkowatych. Ubarwienie ciała rdzawe, brązowawe z ciemnymi i jasnymi liniami. Skraj przedniego skrzydła pofalowany. Skrzydła drugiej pary i odwłok jasnobrązowe. Widoczny charakterystyczny garb.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

Wiechetka wielbłądka (Ptilodon capucina)

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko PL

Gatunek euroazjatycki. W Polsce spotykany na terenie całego kraju.

Tryb życia i zachowanie

Okres lotu od maja do sierpnia.

Morfologia i anatomia

Rozpiętość skrzydeł wynosi 4-4,8 cm. Zimuje poczwarka.

Pożywienie

Rośliny pokarmowe to olsza czarna, wierzba iwa, topola osika, buk zwyczajny, dąb, brzoza, lipa.

Rozmnażanie

Występują dwa pokolenia w roku.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
				●	●	●	●					Okres lotu wiechetki wielbłądki.

Pokaż tylko bieżące wydarzenia

Pokrewne gatunki owadów

Wiechetka czubatka
Ptilodon cucullina

Garbatkowate
Zobacz inne gatunki z tej rodziny.

Quiz

Rozwiąż quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj swojąwiedzę.

Quiz

Rozwiąż quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj swojąwiedzę.

Jaki jest największy motyl świata?

Jakie gatunki motyli są uznawane za największe na świecie? Czy motyl taki żyje w Polsce? To motyle dzienne czy ćmy? Poznaj największe motyle świata.

Czy gąsienice są nudne?

Mówiąc o motylach mamy na myśli przede wszystkim postać imago. Przeglądając atlasy motyli, często w ogóle pomija się gąsienice. Dlaczego? Czyżby były nudne?

Jak szybko latają owady?

Owady są jedynymi bezkręgowcami, które potrafią latać. Część owadów porusza się w powietrzu lotem spadochronowym, szybowcowym, pływnym lub stojącym. Rozpiętość prędkości i różnych gatunków jest znaczna i może być zaskakująco duża.

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Jarosław Buszko, Janusz Masłowski – Motyle nocne Polski. Macrolepidoptera cześć I, ISBN 978-83-930500-2-4, Koliber 2012