Bukszpan zwyczajny, bukszpan wiecznozielony

Bukszpan zwyczajny, bukszpan wiecznozielony (Buxus sempervirens)

Okaz z Arboretum w Wojsławicach. © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl

Podgląd
Zobacz dodatkowe zdjęcia (1).

Bukszpan zwyczajny, bukszpan wiecznozielony (Buxus sempervirens L.) to zimozielony krzew z rodziny bukszpanowatych, uprawiany powszechnie jako roślina ozdobna, w szczególności na żywopłoty i tak zwane rzeźby z roślin. Ma zwarty pokrój o jajowatym kształcie. Oto wybrane odmiany:

To podstawowy gatunek ogrodów formalnych.

Występowanie i środowisko PL - obcy

Krzew ten w stanie dzikim rośnie w południowej części Europy (Półwysep Bałkański), w Turcji, Iranie oraz w północno-zachodniej części Afryki. Nie ma dużych wymagań co do podłoża. Wyjątkiem co do wymagań są gleby bardzo piaszczyste i zbyt wilgotne, których nie lubi. Lubi jednak glebę żyzną, umiarkowanie wilgotną. Preferuje półcień, ale świetnie sobie radzi także na stanowiskach nasłonecznionych i cienistych.

Tryb życia i zachowanie

Dość debrze znosi suszę.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 30-500 cm.

Liście są skórzaste, całobrzegie, eliptyczne, nierzadko z wciętym wierzchołkiem, o długości do 3 cm. Błyszczą się z wierzchu, od spodu są matowe.

Kwiaty są miododajne, drobne, żółtawe.

Owoc to niewielka torebka.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Ciekawostki

To jeden z najszybciej wprowadzonych obcych gatunków do Polski. Na Wawelu rósł już w XVI w.

Liście bukszpanu są trujące.

Drewno bukszpanu jest bardzo twarde i ciężkie. Stosuje się je w stolarstwie artystycznym.

Pielęgnacja

O ile bukszpan rośnie na stanowisku nasłonecznionym dobrą praktyką jest jego okrywanie na zimę i wczesną wiosną.

Bardzo dobrze znosi cięcie.

Często choruje na infekcje grzybicze. Stosujemy wówczas dostępne preparaty grzybobójcze.

Biologia i ekologia


Pokrewne gatunki roślin




© medianauka.pl, 2017-08-13, GAT-4489




Udostępnij
©® Media Nauka 2008-2023 r.