© mex99 - Fotolia.com

Czarnuszka siewna

Czarnuszka siewna (Nigella sativa) to roślina jednoroczna z rodziny jaskrowatych o leczniczych właściwościach. To także roślina przyprawowa.

Występowanie i środowisko PL - tylko ogrody

W naturze czarnuszka siewna występuje na południu Europy i w zachodniej części Azji. W Polsce dość rzadko uprawiana i przejściowo dziczejąca. Pojawia się jako chwast zbożowy, także na terenach ruderalnych.

Kwitnie w okresie od czerwca do września.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 15-50 cm.

Łodyga jest wzniesiona, rozgałęziona.

Liście są ułożone skrętolegle, podwójnie pierzastosieczne, odcinki równowąskie.

Kwiaty mają średnicę do 3 cm, występujące pojedynczo na szczycie pędu. Kolor od białego do niebieskiego.

Owoc składa się z kilku mieszków.

Nasiona są czarne, trójgraniaste.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Zdjęcia - galeria

Zbiory i zastosowanie

Czarnuszka siewna ma zastosowanie w leczeniu chorób górnych dróg oddechowych oraz wątroby, także w chorobach skóry. Jest stosowana w rożnego rodzaju alergiach. Nasiona mają gorzkawy smak podobny do kawy. W kuchni indyjskiej to powszechnie stosowana przyprawa. Zmielone nasiona czarnuszki używano niegdyś jako substytut zmielonego pieprzu. Dziś chętnie dodaje się nasiona czarnuszki do pieczywa. Zastosowanie w ziołolecznictwie ma także olej z nasion tej rośliny.

© medianauka.pl, 2018-09-09, GAT-4825