Czarnuszka siewna
Czarnuszka siewna (Nigella sativa) to roślina jednoroczna z rodziny jaskrowatych o leczniczych właściwościach. To także roślina przyprawowa.
Występowanie i środowisko
W naturze czarnuszka siewna występuje na południu Europy i w zachodniej części Azji. W Polsce dość rzadko uprawiana i przejściowo dziczejąca. Pojawia się jako chwast zbożowy, także na terenach ruderalnych.
Kwitnie w okresie od czerwca do września.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 15-50 cm.
Łodyga jest wzniesiona, rozgałęziona.
Liście są ułożone skrętolegle, podwójnie pierzastosieczne, odcinki równowąskie.
Kwiaty mają średnicę do 3 cm, występujące pojedynczo na szczycie pędu. Kolor od białego do niebieskiego.
Owoc składa się z kilku mieszków.
Nasiona są czarne, trójgraniaste.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Zbiory i zastosowanie
Czarnuszka siewna ma zastosowanie w leczeniu chorób górnych dróg oddechowych oraz wątroby, także w chorobach skóry. Jest stosowana w rożnego rodzaju alergiach. Nasiona mają gorzkawy smak podobny do kawy. W kuchni indyjskiej to powszechnie stosowana przyprawa. Zmielone nasiona czarnuszki używano niegdyś jako substytut zmielonego pieprzu. Dziś chętnie dodaje się nasiona czarnuszki do pieczywa. Zastosowanie w ziołolecznictwie ma także olej z nasion tej rośliny.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2018-09-09, GAT-4825
