Diugoń przybrzeżny

Diugoń przybrzeżny, diugoń (Dugong dugon) to jedyny żyjący przedstawiciel rodziny diugoniowatych. Jest to ssak wodny, który ma wrzecionowaty kształt ciała, kończyny przednie przekształcone w płetwy, na końcu ciała zaś znajduje się płetwa ogonowa ustawiona poziomo, na końcu rozdwojona. Kolor skóry brunatnoszary, od spodu cielisty. Ciało pokryte krótkim futrem. Mały otwór uszny położony jest na wysokości oczu. Powieki wytwarzają substancję oleistą, która chroni oczy przed wodą morską. Jest obiektem polowań przez ludzi dla mięsa i tłuszczu.

Występowanie i środowisko

Zasiedla płytkie wody przybrzeżne Morza Czarnego, wschodniej Afryki, Cejlonu, Zatoki Bengalskiej, Archipelagu Sundajskiego, Filipin, północnej Australii.

Tryb życia i zachowanie

Diugonie pasą się w płytkich wodach przybrzeżnych, zjadając rośliny wodne, rosnące na dnie morza. Żyją w małych stadach.

Pożywienie

Zjadają wyłącznie wodne rośliny.

Rozmnażanie

Ciąża trwa 11 miesięcy. Samica rodzi zwykle 1 młode. Samica opiekuje się młodym i czasem nosi go na grzbiecie.

Ochrona i zagrożenia VU

Gatunek ten jest narażony na wymarcie. Ma status VU w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Na całym obszarze występowania diugonie są odławiane przez miejscową ludność dla mięsa, co powoduje stały spadek populacji tych fantastycznych zwierząt.

Ciekawostki

Substancja wytwarzana przed powieki gdy zwierzę jest wyciągnięte z wody gromadzi się w kącie oka tworząc "syrenią łzę", cenioną przez niektóre ludy jako amulet.

Synonimy

W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:

Trichecus dugon Müller, 1776

Pokrewne gatunki ssaków

Nie posiadamy w naszej bazie innych gatunków zwierząt z tej samej rodziny.

Ciekawostki

Ile śpią ssaki?

Ciekawostki

Najmniejszy ssak

Ciekawostki

Największy ssak

Ciekawostki

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
Praca zbiorowa – Encyklopedia zwierząt Ssaki, ISBN 83-85-85152-05-9, Elipsa 1991
Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
Alfred Brehm – Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963