Fruczak bujankowiec

Fruczak bujankowiec (Hemaris fuciformis) to gatunek motyla z rodziny zawisakowatych o dość oryginalnym wyglądzie, nie przypominającym na pierwszy rzut oka motyla, za to bardziej trzmiela. Skrzydła pierwszej pary przezroczyste z czerwonawym dość szerokim skrajem i oliwkowozieloną nasadą. Czułki czarne. Tułów oliwkowozielony. Odwłok oddzielony od tułowia wiśniową przepaską. Dalej ciemnoczerwona plamka, widoczne jasnożółte pęczki włosków po bokach, dalej pęczki są czerwone.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

Fruczak bujankowiec (Hemaris fuciformis)

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko PL

Gatunek obecny w Europie, Azji i Afryce. W Polsce występuje pospolicie w całym kraju. Można go spotkać na śródleśnych polanach, ugorach, łąkach, zaroślach, zadrzewieniach pośród pól, miedzach.

Tryb życia i zachowanie

To motyl o dziennej aktywności. Okres lotu trwa od maja do sierpnia. Motyl ten ma zwyczaj zawisać nad kwiatami i spijać z nich nektar.

Morfologia i anatomia

Rozpiętość skrzydeł wynosi 3,8-4,8 cm.

Pożywienie

Rośliny pokarmowe to wierzbownica, śnieguliczka, driakiew, przytulia.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
				●	●	●	●					Okres lotu fruczaka bujankowca.

Pokaż tylko bieżące wydarzenia

Pokrewne gatunki owadów

Fruczak trutniowiec
Hemaris tityus

Zawisakowate
Zobacz inne gatunki z tej rodziny.

Quiz

Rozwiąż quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj swojąwiedzę.

Quiz

Rozwiąż quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj swojąwiedzę.

Jaki jest największy motyl świata?

Jakie gatunki motyli są uznawane za największe na świecie? Czy motyl taki żyje w Polsce? To motyle dzienne czy ćmy? Poznaj największe motyle świata.

Czy gąsienice są nudne?

Mówiąc o motylach mamy na myśli przede wszystkim postać imago. Przeglądając atlasy motyli, często w ogóle pomija się gąsienice. Dlaczego? Czyżby były nudne?

Jak szybko latają owady?

Owady są jedynymi bezkręgowcami, które potrafią latać. Część owadów porusza się w powietrzu lotem spadochronowym, szybowcowym, pływnym lub stojącym. Rozpiętość prędkości i różnych gatunków jest znaczna i może być zaskakująco duża.

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Jarosław Buszko, Janusz Masłowski – Motyle nocne Polski. Macrolepidoptera cześć I, ISBN 978-83-930500-2-4, Koliber 2012
Heiko Bellmann – Owady – Spotkania z przyrodą, ISBN 978-83-7763-356-4, Multico Oficyna Wydawnicza 2015
Jacek Twardowski, Kamila Twardowska – Atlas motyli, ISBN 978-83-7845-469-4, SBM 2014