Góralkowce

Góralkowce (Hyracoidea), dawniej góralki, to rząd małych ssaków kopytnych, które mają wiele prymitywnych cech, obejmujących 12 gatunków w 1 rodzinie. W Polsce nie żyje żaden przedstawiciel tego rzędu. Rząd góralkowców wcześnie oddzielił się od prakopytnych. Najstarsze kopalne gatunki pochodzą z oligocenu.

Atlas

Wykaz wszystkich opublikowanych artykułów tematycznych, opisujących rodziny z wybranego rzędu. Ciemniejsze kafelki oznaczają ważniejsze, bardziej znane rodziny.

Filtry

Użyj poszczególnych filtrów, aby ustalić odpowiednią kolejność wyświetlania rodzin.

Ukryj obce rodziny

Ukryj polskie rodziny

Góralkowate

Procaviidae

Liczba gatunków: 12
Liczba gatunków w Polsce: nie występują

Występowanie i środowisko

Dziś góralkowce żyją w Afryce i zachodniej Azji. Zamieszkują obszary klimatu zwrotnikowego i podzwrotnikowego.

Tryb życia i zachowanie

Żyją w gromadach liczących do 80 osobników. Kolonia składa się z kilku rodzin i przewodzi jej zazwyczaj dorosły samiec. Kolonii pilnują strażnicy, ostrzegający głosem przed niebezpieczeństwem. Nie kopią nor. Kryjówek szukają pośród skał, w norach mangust i mrówników.

Są aktywne zwykle rano i wieczorem. Mają zwyczaj stania w miejscu i wpatrywania się w jeden punkt.

Morfologia i anatomia

Góralki przypominają z wyglądu świstaka. Tułów jest walcowaty. Ich wielkość waha się od 30 do 60 cm. Mają krótki ogon. Ich ciężar wynosi do 20 kg. Na grzbiecie znajduje się ubarwiony inaczej niż reszta gruczoł. Ma dużą głowę, górną wargę rozdwojoną. Są stopochodne.

Palce są zaopatrzone w prymitywne kopytka. Jeden palec tylnej stopy ma pazur. W uzębieniu nie występują kły. W górnej szczęce znajduje się para siekaczy, które stale rosną.

Rozmnażanie

Samica po ciąży trwającej 7 miesięcy rodzi 1-6 młodych, które są dość samodzielne.

Pożywienie

Góralki są roślinożerne. Rzadko jedzą także bezkręgowce.

Ochrona i zagrożenia

Zagrożony wyginięciem jest cały rodzaj Dendrohyrax.

Wykresy poniżej przedstawiają strukturę zagrożenia wymarcia gatunków z danego rzędu. Pierwszy diagram uwzględnia gatunki, których nie opisano w naszym serwisie (jeżeli taka sytuacja ma miejsce), drugi diagram uwzględnia wyłącznie gatunki, które opisano w portalu, trzeci diagram uwzględnia tylko gatunki rodzime.

Struktura zagrożenia wymarciem
(wszystkie wymienione gatunki rzędu)

Struktura zagrożenia wymarciem
(wszystkie opisane w serwisie gatunki rzędu)

Struktura zagrożenia wymarciem PL
(wszystkie wymienione polskie gatunki rzędu)

Jeżeli chcesz się więcej dowiedzieć o statusach zagrożenia wymarciem i zapoznać się z opisami poszczególnych statusów, kliknij tutaj.

Ciekawostki

Potrafią skoczyć na wysokość 3 m.

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz - Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
pod red. Kazimierza Kowalskiego - Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
Praca zbiorowa - Encyklopedia zwierząt Ssaki, ISBN 83-85-85152-05-9, Elipsa 1991