Koniczyna łąkowa, koniczyna czerwona

Koniczyna łąkowa, koniczyna czerwona, kądziółka (Trifolium pratense L.) to roślina pastewna z rodziny bobowatych. W uprawach mamy kilka odmian. Jest miododajna. Zaliczana jest do bylin.

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Koniczyna łąkowa, koniczyna czerwona (Trifolium pratense)

Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko PL

Koniczyna czerwona jest pospolita w całej Polsce. Występuje na łąkach, przydrożach, nieużytkach. To gatunek rosnący w Europie, Azji i obu Amerykach.

Kwitnie od maja do września.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość do 50 cm.

Łodyga jest wzniesiona, często owłosiona, rozgałęziająca sie.

Liście są ogonkowe, trójlistkowe, listki jajowate lub eliptyczne, słabo ząbkowane. Na wierzchu liścia znajduje się jasna plama. Przylistki są trójkątne.

Kwiaty motylkowe i pachnące, czerwone są skupione w kulistych kwiatostanach, na ogół po dwa na szczycie łodygi. Rozmiar kwiatostanu to około 3 cm średnicy. Kwiatostany są wyposażone w liście wspierające.

Owoc to strąk z nasionami.

Ochrona i zagrożenia

Nie wymaga ochrony.

Zbiory i zastosowanie

Jest to roślina uprawiana jako roślina pastewna.

Surowcem jest zarówno kwiat jak i ziele. Zawierają flawonoidy, antocyjany, fenolokwasy, garbniki i olejki eteryczne, poza tym witaminy B, C i E oraz sole mineralne.

Koniczyna łąkowa może być stosowana jako środek moczopędny i wykrztuśny, regulujący trawienie. Działa odtruwająco, reguluje metabolizm.

Napar z kwiatów: 1 łyżkę suszonych kwiatów zalewamy filiżanką gorącej wody i zaparzamy minimum 15 minut. Dzienna dawka to 2-3 filiżanki. Działanie moczopędne, odtruwające, uspakajające.