Neutrino

Neutrino jest to cząstka elementarna z grupy leptonów o masie bliskiej zeru (mniejszej niż 0,0005 mas elektronu). Neutrina oznaczamy literą ν. Z uwagi na połówkowy spin, zaliczamy je do fermionów.

Wyróżniamy trzy rodzaje neutrin:

neutrino elektronowe ν_e,
neutrino mionowe ν_µ,
neutrino taonowe ν_τ.

Każde z wyżej wymienionych neutrin posiada antyneutrino.

Neutrina nie posiadają ładunku elektrycznego, ani momentu magnetycznego.

Miony podlegają wyłącznie oddziaływaniom grawitacyjnym (słabo z uwagi na prawie zerową masę) i jądrowym słabym.

Powstawanie neutrin

Neutrina powstają podczas procesu wychwytu elektronów, podczas rozpadu β, a także podczas rozpadów mionów i mezonów π i K. Potężnym źródłem neutrin jest nasze Słońce, a jeszcze większym (znacznie większym) - wybuch supernowej.

Parametry neutrina

Oto tablica, w której zawarto najważniejsze parametry, liczby kwantowe i wartości wielkości fizycznych neutrina

Parametr/ wielkość fizyczna	Wartość
Nazwa cząstki	neutrino
Symbol	ν
neutrino elektronowe	ν_e
neutrino mionowe	ν_µ
neutrino taonowe	ν_τ
Antycząstka	antyneutrino
Masa spoczynkowa [MeV]	bliska zeru
Masa [m_e]	mniej niż 0,0005
Ładunek elektryczny [e]	0
Spin	1/2
Średni czas życia [s]	∞
Dominujący schemat rozpadu	-
Skład kwarkowy	-
Rok odkrycia	1956 (neutrino elektronowe), 1962 (neutrino mionowe), 1975 (neutrino taonowe)

Ciekawostki

Neutrina są bardzo przenikliwe i bardzo słabo oddziałują z materią. Bez problemu przenikają przez cała naszą planetę!

Pytania

Czy neutrina występują w promieniowaniu kosmicznym?

Tak.

Jak wykrywa się neutrina?

To niezwykle trudne zadanie. Detektory neutrin korzystają z faktu, że przy zderzeniu neutrina z elektronem (któe zachodzi bardzo rzadko), ten uzyskuje ogromne prędkości, stając się źródłem promieniowania Czerenkowa, które przejawia się luminescencyjnym świeceniem wykrywalnym dla detektorów.

Zaznaczyć należy, że nie da się określić tą metodą dokładnie z jakiego kierunku nadlatują neutrina. Tylko nieliczne obserwacje to stwierdzają. Np. w 1987 roku udało się z dużym prawdopodobieństwem stwierdzić, że zarejestrowane 20 neutrin pochodziło z wybuchu supernowej w Wielkim Obłoku Magellana.