Pienik ślinianka
© hakoar - Fotolia.com
Pienik ślinianka (Philaenus spumarius) to pluskwiak równoskrzydły z rodziny pienikowatych. Ma ubarwienie zmienne, kryptyczne, zwykle szarobrunatne. Larwy są na ogół zielone. Pierwsza para skrzydeł podczas spoczynku układa się dachówkowato. Widać na nich dwie skośne, ciemne plamy. Cechą charakterystyczną są pieniste wydzieliny larw, podobne do śliny.
Występowanie i środowisko PL
Pienik ślinianka występuje w Europie, Azji i północnej części Afryki. W Polsce to pospolity owad, którego najczęściej można spotkać na łąkach.
Tryb życia i zachowanie
Osobniki dorosłe można obserwować od lipca do października. Owad ten bardzo dobrze skacze.
Morfologia i anatomia
Pienik ślinianka dorasta do 8-10 mm długości ciała.
Pożywienie
Zarówno larwy jak i osobniki dorosłe odżywiają się sokami różnych roślin. Pienika najczęściej można spotkać żerujących na trawach, burakach, wierzbach, a także roślinach ozdobnych.
Rozmnażanie
Samica składa na roślinie żywicielce jaja pojedynczo, rzadziej w grupach.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Ciekawostki
Nazwa pochodzi od pieniącej się wydaliny larw, która przypomina ślinę. Mimo to owady te nie powodują znaczących szkód w uprawach.
Kalendarz przyrody
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
● | ● | ● | ● | Okres występowania postaci dorosłej pienika ślinianki. |
Pokrewne gatunki owadów
- krasanka natrawka (Cercopis vulnerata)
- krasanka przepaskówka (Cercopis sanguinolenta)
- pienik olchowiec (Aphrophora alni)
© medianauka.pl, 2018-10-28, GAT-1718