Ruta zwyczajna

Ruta zwyczajna (Ruta graveolens L.) to bylina z rodziny rutowatych o pachnących liściach. W ogrodach bywają uprawiane odmiany:

'Jackmans Blue' - odmiana wysoka (nawet 1 m), o zimotrwałych liściach i zwartym pokroju;
'Variegata' - odmiana o liściach w kremowe plamki.

To roślina lecznicza, przyprawowa oraz barwierska.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

Dzięki uprzejmości Katarzyny Koc. © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko PL

Roślina ta występuje w południowo-wschodniej części Europy. Rośnie na stepach. Wymaga dużo słońca. Podłoże powinno być żyzne, wapienne. Nie lubi zbyt dużej ilości wilgoci.

Kwitnie od czerwca do początku sierpnia.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 15-50 cm.

Łodyga jest wyprostowana, u nasady zdrewniała, rozgałęziona na górze.

Liście dolne są długoogonkowe, górne siedzące, o podwójnie lub potrójnie pierzasto podzielonych blaszkach. Mają zielony kolor z niebieskawym odcieniem, listki lancetowate, wąskopodługowate lub łopatkowate i odwrotnie jajowate.

Kwiaty są pachnące, zebrane w baldachogrono. Płatki korony o długości do 10 mm są żółtawe.

Owoc to torebka nasienna, naga.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Ciekawostki

Już w starożytnym Rzymie uprawiano rutę.

Zbiory i zastosowanie

Termin zbioru przypada na okres od maja do sierpnia. Surowcem są liście.

Zioło to ma właściwości moczopędne, oczyszczające wątrobę, pęcherz i nerki, reguluje ciśnienie krwi. Ma także zbawienne działanie w zaburzeniach nerwowych.

Poprzez okłady z liści można leczyć zapalenie żył, zwichnięcia.

Uwaga! Ruta nie może być stosowana u kobiet w ciąży, ani przez dłuższy czas u nawet zdrowych osób.

To także przyprawa. Nadaje się do sałatek, mięsa i ryb.