Rzeżucha łąkowa

Rzeżucha łąkowa (Cardamine pratensis) to lecznicza i przyprawowa roślina wieloletnia z rodziny kapustowatych.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

Występowanie i środowisko PL

Rzeżucha łąkowa rośnie na łąkach, rowach i w zaroślach. Preferuje wilgotną glebę. W Polsce pospolita na terenie całego kraju.

Kwitnie w okresie od kwietnia do czerwca.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 20-60 cm.

Łodyga jest pojedyncza, wzniesiona, lekko rozgałęziona na górze, obła, pusta w środku, naga, skąpo ulistniona.

Liście są pierzastosieczne, złożone z 4-6 par listków. Liście odziomkowe są zebrane w rozetę, ich listki są całobrzegie, krótkoogonkowe. Liście łodygowe zaledwie 2 do 4 są równowąskie albo lancetowate, siedzące.

Kwiaty są w kolorze lila-róż lub białe, zebrane w grono na szczycie łodygi, z żółtymi pylnikami.

Owoc to łuszczyna z dzióbkiem.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Zbiory i zastosowanie

Ziele zawiera glikozyd siarkocyjanowy, który rozpada się do olejku gorczycowego. Zawiera też witaminy E, C, K i prowitaminę A. Stosowane jest w medycynie ludowej w chorobach takich jak gościec, chorobach układu moczowego. Ziele nadaje się także do sałatek oraz jako przyprawa do zup, twarogu, sosów, masła ziołowego.