Scynk berberyjski, scynk długonogi

Scynk berberyjski, scynk długonogi (Eumeces schneideri) to gatunek jaszczurki zaliczanej do scynków. Głowa ma trójkątny zarys, tułów dość długi i walcowaty zakończony długim ogonem. Łuski zachodzą na siewie jak dachówki. Dość długie kończyny mają długie palce. Ubarwienie z wierzchu brązowe lub zielonoszare, a samce i część samic są żółtopomarańczowe z poprzecznymi, żółtymi paskami. Spód jasny.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.


Występowanie i środowisko

Gatunek występuje w zachodniej części Azji i Afryce północnej. Spotykany zarówno na terenach zielonych jak i na półpustyniach.

Tryb życia i zachowanie

Prowadzi naziemny tryb życia i tu też szuka pokarmu. Potrafi kopać w ziemi, gdzie szybko potrafi się schować przez zagrożeniem. Czasem ucieka do wody.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi 46 cm.

Pożywienie

Poluje na małe owady, ale zjada też małe jaszczurki.

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny. Samica składa 3-20 jaj. Inkubacja trwa do dwóch miesięcy.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.


Pokrewne gatunki gadów

ikonaScynk krokodyli
Tribolonotus gracilis
ikonaScynk aptekarski
Scincus scincus
ikona
Egernia depressa
ikona
Chalcides sexlineatus
ikona
Ctenotus pulchellus
ikona
Ctenotus taeniolatus
ikona
Egernia hosmeri
ikona
Ophioscincus truncatus
ikona
Scincus mitranus
ikona
Tiliqua occipitalis
ikona
Trachylepis seychellensis
Scynki
Scynki

Zobacz inne gatunki z tej rodziny.


© medianauka.pl, 2019-02-03, GAT-610904




Niektóre treści nie są dostosowane do Twojego profilu. Jeżeli jesteś pełnoletni możesz wyrazić zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych. W ten sposób będziesz miał także wpływ na rozwój naszego serwisu.
©® Media Nauka 2008-2023 r.