Scynk berberyjski, scynk długonogi
Scynk berberyjski, scynk długonogi (Eumeces schneideri) to gatunek jaszczurki zaliczanej do scynków. Głowa ma trójkątny zarys, tułów dość długi i walcowaty zakończony długim ogonem. Łuski zachodzą na siewie jak dachówki. Dość długie kończyny mają długie palce. Ubarwienie z wierzchu brązowe lub zielonoszare, a samce i część samic są żółtopomarańczowe z poprzecznymi, żółtymi paskami. Spód jasny.
Zdjęcia – galeria
Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.
Zdjęcie okazu w ZOO we Wrocławiu © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl
⤢ POWIĘKSZ
Występowanie i środowisko
Gatunek występuje w zachodniej części Azji i Afryce północnej. Spotykany zarówno na terenach zielonych jak i na półpustyniach.
Tryb życia i zachowanie
Prowadzi naziemny tryb życia i tu też szuka pokarmu. Potrafi kopać w ziemi, gdzie szybko potrafi się schować przez zagrożeniem. Czasem ucieka do wody.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi 46 cm.
Pożywienie
Poluje na małe owady, ale zjada też małe jaszczurki.
Rozmnażanie
Gatunek jajorodny. Samica składa 3-20 jaj. Inkubacja trwa do dwóch miesięcy.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Pokrewne gatunki gadów
Egernia depressa
Chalcides sexlineatus
Ctenotus pulchellus
Ctenotus taeniolatus
Egernia hosmeri
Ophioscincus truncatus
Scincus mitranus
Tiliqua occipitalis
Trachylepis seychellensis
© medianauka.pl, 2019-02-03, GAT-610904