Scynk berberyjski, scynk długonogi

Zdjęcie okazu w ZOO we Wrocławiu © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl

Scynk berberyjski, scynk długonogi (Eumeces schneideri) to gatunek jaszczurki zaliczanej do scynków. Głowa ma trójkątny zarys, tułów dość długi i walcowaty zakończony długim ogonem. Łuski zachodzą na siewie jak dachówki. Dość długie kończyny mają długie palce. Ubarwienie z wierzchu brązowe lub zielonoszare, a samce i część samic są żółtopomarańczowe z poprzecznymi, żółtymi paskami. Spód jasny.

Występowanie i środowisko

Gatunek występuje w zachodniej części Azji i Afryce północnej. Spotykany zarówno na terenach zielonych jak i na półpustyniach.

Tryb życia i zachowanie

Prowadzi naziemny tryb życia i tu też szuka pokarmu. Potrafi kopać w ziemi, gdzie szybko potrafi się schować przez zagrożeniem. Czasem ucieka do wody.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi 46 cm.

Pożywienie

Poluje na małe owady, ale zjada też małe jaszczurki.

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny. Samica składa 3-20 jaj. Inkubacja trwa do dwóch miesięcy.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Pokrewne gatunki gadów

QUIZ

Gady Polski — quiz