Waleń biskajski

Wieloryb biskajski, wal biskajski (Eubalaena glacialis) to ssak z rodziny wielorybów gładkoskórych. Samce są mniejsze od samic. Wal biskajski ma dużą głowę, zajmującą ćwierć długości całego ciała. Nie ma płetwy grzbietowej, a płetwy piersiowe są długie, mają aż 2 m długości. Płaty fiszbinu mają aż 4 m długości. Ciało czarne lub szare, spód jaśniejszy.

Zdjęcia - galeria

Kliknij w obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko

Wody arktyczne. Okolice Kanady i Cieśniny Beringa.

Tryb życia i zachowanie

Pływa powoli, zwykle 8 km/h. Maksymalna prędkość nie przekracza 15 km/h.

Pożywienie

Wieloryb ten zjada drobne skorupiaki.

Rozmnażanie

Ciąża trwa rok. Samica rodzi co 2 lata.

Ochrona i zagrożenia CR

Gatunek ten jest krytycznie zagrożony wymarciem. Ma status CR w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Ze względu na powolność oraz pływanie po śmierci był obiektem intensywnych polowań. Jest dziś pod ochroną.

Pokrewne gatunki ssaków

Waleń południowy
Eubalaena australis

Walowate
Zobacz inne gatunki
z tej rodziny.

Czy tylko nietoperze używają echolokacji?

Echolokacja jest to zdolność do określania położenia obiektów w przestrzeni na podstawie echa akustycznego. Czy tylko nietoperze widzą w ciemności w ten sposób?

Ile śpią ssaki?

Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?

Najmniejszy ssak

Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?

Największy ssak

Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
pod red. Kazimierza Kowalskiego - Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975