Okaz z Arboretum w Wojsławicach. © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl

Wiązówka błotna

Wiązówka błotna (Filipendula ulmaria (L.) Maxim.) to roślina wieloletnia z rodziny różowatych, związana z wodnym lub podmokłym środowiskiem. Bywa uprawiana w ogrodach, szczególnie w odmianach:

'Aurea' - odmiana o żółtawych liściach;
'Plena' - odmiana o pełnych kwiatach;
'Variegata' - odmiana o liściach w białe plamy.

To także roślina lecznicza.

Występowanie i środowisko PL

To pospolita w Polsce roślina na terenie całego kraju. Zasiedla podmokłe łąki brzegi wód, torfowiska. Jest spotykana w Europie i Azji. Została wprowadzona także do Ameryki Północnej.

Kwitnie od czerwca do września.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 50-200 cm.

Kłącze jest grube i mocne.

Łodyga jest kanciasta i wzniesiona, owłosiona.

Liście są nieparzystopierzaste. Listki w liczbie po 2-5 par są jajowato-lancetowate, o podwójnie piłkowanych brzegach, siedzące.

Kwiaty są zebrane w podbaldachy. Maja biały lub żółtawy kolor

Owoc niełupka o długości do 2 mm.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Ciekawostki

Roślina ta była wykorzystywana do uzyskiwania kwasu salicylowego - środka podobnego do aspiryny.

Zdjęcia - galeria

Zbiory i zastosowanie

Surowiec stanowią kwiaty oraz ziele. Pozyskuje się je ze stanu naturalnego. Zioło działa napotnie, przeciwzapalnie i przeciwbólowo (jak aspiryna). Działa także żółciopędnie i moczopędnie.

Ponadto ma działanie antynowotworowe, bakteriostatyczne, przeciwkrwotoczne, regulujące przemianę materii, odtruwające i uspakajające.

Napar: 1 łyżeczkę suszu z kwiatów zalewamy wrzątkiem i zaparzamy przez 15 minut. Po przecedzeniu pijemy 2-3 razy dziennie jako lek o właściwościach wyżej wymienionych.