Wyka ptasia

Wyka ptasia (Vicia cracca) to roślina wieloletnia z rodziny motylkowatych, wytwarzająca wijące się, delikatne pędy. Roślina ta ma średnią wartość pastewną i jest chętnie zjadana przez zwierzęta. Jest trudna do odróżnienia od pokrewnych gatunków.

Występowanie i środowisko PL

Wyka ptasia jest pospolita w całej Polsce. Pochodzi z Azji i Europy. Wraz z człowiekiem rozprzestrzeniła się na inne kontynenty. Porasta łąki, zarośla, lasy, pola i przydrożne tereny. Nie jest to roślina wymagająca co do podłoża, nie znosi jednak gleby o kwaśnym odczynie.

Tryb życia i zachowanie

Kwitnie w okresie od czerwca do września.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 30-120 cm.

Łodyga jest pnąca się, lekko owłosiona.

Liście są parzystopierzaste, zakończone wąsami, złożone z 6-12 par listków. Listki są podługowate albo równowąskie.

Kwiaty motylkowe są zebrane w grono, osadzone na długiej szypułce. Korona jest niebieskofioletowa.

Owoc to strąk o długości do 2,5 cm.

Kłącze podziemne rozgałęzione.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Biologia i ekologia

Kolor kwiatów:
Grupa roślin: bylina.
Stanowisko: nasłonecznione, półcień.
Środowsko: leśne, łąkowe, synantropijne.
Strefy mrozoodporności: 3-10. Uprawa w Polsce na zewnątrz jest możliwa na terenie całego kraju.
Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: hemikryptofit.
Częstość występowania gatunku: pospolity na całym terenie lub prawie całym terenie.
Diploidalna liczba chromosomów: 2n=14, 28.
Status popularności rośliny: gatunek znany, roślina popularna, znajduje się pośród 500 najbardziej znanych wśród Polaków roślin.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
					●	●	●	●				Kwitnie wyka ptasia.

Pokrewne gatunki roślin

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005
Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
Beata Grabowska, Tomasz Kubala – Encyklopedia bylin t. I i II, ISBN 978-83-7506-845-0, Zysk i S-ka 2011