Żywokost lekarski
Żywokost lekarski (Symphytum officinale L.) to bylina z rodziny szorstkolistnych, cenna roślina miododajna, trująca ale o leczniczych właściwościach.
Występowanie i środowisko
Występuje w Europie i Azji. W Polsce pospolity wszędzie poza najwyższymi partiami gór. Roślina ta wymaga wilgotnego podłoża oraz żyznej gleby. Rośnie na podmokłych łąkach, w rowach, nad brzegami wód, w zaroślach.
Kwitnie w okresie od maja do lipca.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 100 cm.
Łodyga jest wzniesiona, rozgałęziona, gruba, kanciasta.
Liście są duże, szorstkie, owłosione, dolne jajowate, z oskrzydlonym ogonkiem, liście górne mniejsze, lancetowate, siedzące.
Kwiaty są fioletowe (wyjątkowo białe), zwisające, miododajne, dzwonkowate, zebrane w sierpowatą szypułkę. Korona ma 5 płatków.
Owoc to rozpadająca się na 4 rozłupki rozłupnia.
Korzeń jest mocny, pionowy.
Ochrona i zagrożenia
Nie podlega ochronie.
Ciekawostki
To nasz najbardziej pospolity żywokost i jedyny o fioletowych kwiatach.
Zbiory i zastosowanie
Korzeń zawiera alantoinę, alkaloidy, kwas kawowy, kwas chlorogenowy, garbniki, śluz, cholinę.
Niegdyś stosowany jako środek przeciwzapalny, ściągający. Zewnętrznie może być stosowany przy oparzeniach, odmrożeniach, trudno gojących się ranach. W Polsce istnieje całkowity zakaz stosowania żywokostu lekarskiego i preparatów tej rośliny do stosowania wewnętrznego.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2017-08-26, GAT-4518
