Okaz z Arboretum w Wojsławicach. © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl

Żywokost lekarski

Żywokost lekarski (Symphytum officinale L.) to bylina z rodziny szorstkolistnych, cenna roślina miododajna, trująca ale o leczniczych właściwościach.

Występowanie i środowisko PL

Występuje w Europie i Azji. W Polsce pospolity wszędzie poza najwyższymi partiami gór. Roślina ta wymaga wilgotnego podłoża oraz żyznej gleby. Rośnie na podmokłych łąkach, w rowach, nad brzegami wód, w zaroślach.

Kwitnie w okresie od maja do lipca.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 100 cm.

Łodyga jest wzniesiona, rozgałęziona, gruba, kanciasta.

Liście są duże, szorstkie, owłosione, dolne jajowate, z oskrzydlonym ogonkiem, liście górne mniejsze, lancetowate, siedzące.

Kwiaty są fioletowe (wyjątkowo białe), zwisające, miododajne, dzwonkowate, zebrane w sierpowatą szypułkę. Korona ma 5 płatków.

Owoc to rozpadająca się na 4 rozłupki rozłupnia.

Korzeń jest mocny, pionowy.

Ochrona i zagrożenia

Nie podlega ochronie.

Ciekawostki

To nasz najbardziej pospolity żywokost i jedyny o fioletowych kwiatach.

Zdjęcia - galeria

Zbiory i zastosowanie

Korzeń zawiera alantoinę, alkaloidy, kwas kawowy, kwas chlorogenowy, garbniki, śluz, cholinę.

Niegdyś stosowany jako środek przeciwzapalny, ściągający. Zewnętrznie może być stosowany przy oparzeniach, odmrożeniach, trudno gojących się ranach. W Polsce istnieje całkowity zakaz stosowania żywokostu lekarskiego i preparatów tej rośliny do stosowania wewnętrznego.

© medianauka.pl, 2017-08-26, GAT-4518