Fałdówka szarynka

Fałdówka szarynka (Eilema griseola) to motyl z rodziny niedźwiedziówkowatych. Skrzydła w spoczynku ułożone płasko. Kolor szary, lekko błyszczący. Skraj kremowy. Głowa również jest kremowa. Skrzydła drugiej pary są jasnobrunatne, jaśniejsze u nasady.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko PL

Gatunek występuje w Europie i Azji. W Polsce obecny w wilgotnych lasach głównie liściastych i mieszanych na terenie całego kraju.

Tryb życia i zachowanie

Okres lotu od lipca do sierpnia. To motyl o nocnej aktywności. Zimuje postać gąsienicy.

Morfologia i anatomia

Rozpiętość skrzydeł wynosi 32-36 mm.

Pożywienie

Imago siada na takich gatunkach kwiatów jak: sadziec konopiasty, ostrożeń. Gąsienice żywią się porostami.

Rozmnażanie

Występuje tylko jedno pokolenie w roku. Samica składa jaja na porostach, w szczelinach kory drzew i krzewów.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
						●	●					Okres lotu fałdówki szarynki.

Pokaż tylko bieżące wydarzenia

Pokrewne gatunki owadów

Fałdówka porostówka
Eilema complana

Fałdówka siostrzyczka
Eilema sororcula

Niedźwiedziówkowate
Zobacz inne gatunki z tej rodziny.

Quiz

Rozwiąż quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj swojąwiedzę.

Quiz

Rozwiąż quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj swojąwiedzę.

Jaki jest największy motyl świata?

Jakie gatunki motyli są uznawane za największe na świecie? Czy motyl taki żyje w Polsce? To motyle dzienne czy ćmy? Poznaj największe motyle świata.

Czy gąsienice są nudne?

Mówiąc o motylach mamy na myśli przede wszystkim postać imago. Przeglądając atlasy motyli, często w ogóle pomija się gąsienice. Dlaczego? Czyżby były nudne?

Jak szybko latają owady?

Owady są jedynymi bezkręgowcami, które potrafią latać. Część owadów porusza się w powietrzu lotem spadochronowym, szybowcowym, pływnym lub stojącym. Rozpiętość prędkości i różnych gatunków jest znaczna i może być zaskakująco duża.

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Jarosław Buszko, Janusz Masłowski – Motyle nocne Polski. Macrolepidoptera cześć I, ISBN 978-83-930500-2-4, Koliber 2012