Bylica pospolita
© Michael Meijer – stock.adobe.com
Bylica pospolita (Artemisia vulgaris) to gatunek trującej rośliny wieloletniej z rodziny astrowatych o leczniczych właściwościach.
Spotykane są także odmiany ozdobne:
- 'Janlim' - odmiana o liściach z żółtymi plamami.
- 'Variegata' - odmiana z białymi plamami na liściach.
Występowanie i środowisko PL
Gatunek ten występuje w Europie i Azji. W Polsce jest spotykany na terenie całego kraju. Porasta miejsca ruderalne, miedze, przydroża, rowy. Gatunek został zawleczony do Ameryki Północnej.
Tryb życia i zachowanie
Kwitnie w okresie od lipca do początku października.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 50-150(200) cm.
Łodyga jest wzniesiona, bruzdowana, nierozgałęziona, naga u dołu, wełnista w górnej części. Dość często łodyga ma ciemnoczerwony odcień.
Liście w części dolne z pierzastymi łatkami, zielone z wierzchu, wełniste od spodu. Ulistnienie skrętoległe.
Kwiaty są zebrane w koszyczki o średnicy około 0,3-0,5 cm. Są rurkowate. Mają żółtawy lub czerwonobrunatny kolor.
Owoc stanowi niełupka.
Kłącza grube i bez rozłogów.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Ciekawostki
Dawni Słowianie używali tej rośliny w swoich rytuałach.
Biologia i ekologia
- Kolor kwiatów:
- Grupa roślin: bylina.
- Stanowisko: nasłonecznione, półcień.
- Środowsko: synantropijne.
- Użytek: zioła, roślina lecznicza.
- Strefy mrozoodporności: 4-10. Uprawa w Polsce na zewnątrz jest możliwa na terenie całego kraju.
- Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: chamefit niezdrewniały.
- Częstośc występowania gatunku: pospolity na całym terenie lub prawie całym terenie.
- Diploidalna liczba chromosomów: 2n=16.
- Jadalność: Gatunek trujący.
Pokrewne gatunki roślin
- bylica piołun (Artemisia absinthium)
- bylica boże drzewko (Artemisia abrotanum)
- bylica roczna (Artemisia annua)
- bylica Schmidta (Artemisia schmidtiana)
- bylica estragon, draganek (Artemisia dracunculus)
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
- Pod redakcją Alicji i Jerzego Szweykowskich – Słownik botaniczny, ISBN 83-214-1305-6, Wiedza Powszechna 2003
- Praca zbiorowa – 500 przypraw i ziół leczniczych, 978-83-7845-996-5, SBM 2015
- Barbara Sudnik-Wójcikowska – Rośliny synantropijne, ISBN 978-83-7073-514-2, Multico Oficyna Wydawnicza 2011
- Beata Grabowska, Tomasz Kubala – Encyklopedia bylin t. I i II, ISBN 978-83-7506-845-0, Zysk i S-ka 2011
- Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński, Bogumił Pawłowski – Rośliny Polskie, ISBN 83-01-0587-2, PWN 1986
© medianauka.pl, 2020-01-23, GAT-13704
Data aktualizacji artykułu: 2024-09-09