Delfinowiec białonosy

Delfinowiec białonosy, delfin białonosy (Lagenorhynchus albirostris) to gatunek ssaka morskiego z rodziny delfinowatych. Charakterystyczny jest biały, wyraźnie widoczny dość krótki dziób, jasne smugi, pręgi po bokach ciała. Wierzch ciemny, spód białawy. Płetwy piersiowe są dość długie i mają ostry zarys. Płetwa grzbietowa wysoka, wygięta ostro ku tyłowi. Samce są większe od samic.

Występowanie i środowisko PL

Występuje w północnych, chłodnych wodach Atlantyku, okazjonalnie wpływa do Bałtyku.

Tryb życia i zachowanie

Tworzy stada, czasem ogromne. Podpływają do statków.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi 2,4-3,1 m, a ciężar ciała 180-350 kg.

Pożywienie

Polują na ryby, głowonogi i skorupiaki.

Rozmnażanie

Młode pojawiają się w okresie od maja do września.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

To najczęściej pojawiający się w naszych wodach delfin.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
				●	●	●	●	●				Rodzą się cielęta delfina białonosego.

Pokrewne gatunki ssaków

delfinowiec ciemny (Lagenorhynchus obscurus)

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Praca zbiorowa – Ilustrowana encyklopedia ssaków Polski - atlas, ISBN 978-83-7705-871-8, P.H.W. FENIX
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
Alfred Brehm – Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963