Spis treści:
Gofferowate
Gofferowate (Geomyidae) to rodzina ssaków, która liczy dziś 43 gatunki. W Polsce nie żyją gatunki z tej rodziny ssaków. Kopalne szczątki pochodzą z miocenu. Zwierzęta te są szkodnikami upraw.
Mają owalny kształt ciała, są wyposażone w torby policzkowe, w których gromadzą pokarm. Kończyny są krótkie i silne. Kończyny przednie są zakończone długimi pazurami. Przy kopaniu przydają się też długie siekacze.
Występowanie i środowisko
Zamieszkują tereny Ameryki Północnej i Środkowej.
Tryb życia i zachowanie
Prowadzą podziemny tryb życia.
Pożywienie
Zjadają naziemne i podziemne części roślin.
Wykresy poniżej przedstawiają strukturę zagrożenia wymarcia gatunków z danej rodziny. Pierwszy diagram uwzględnia gatunki, których nie opisano w naszym serwisie (jeżeli taka sytuacja ma miejsce), drugi diagram uwzględnia wyłącznie gatunki, które opisano w portalu, trzeci diagram uwzględnia tylko gatunki rodzime.
Struktura zagrożenia wymarciem
(wszystkie wymienione gatunki rodziny)
Struktura zagrożenia wymarciem
(wszystkie opisane w serwisie gatunki rodziny)
Jeżeli chcesz się więcej dowiedzieć o statusach zagrożenia wymarciem i zapoznać się z opisami poszczególnych statusów, kliknij tutaj.
Gatunki
To wykaz gatunków, przynależących do danej rodziny:
- goffer równinny (Geomys bursarius)
Inne gatunki
- gofferowiec żółtolicy (Cratogeomys castanops)
- gofferowiec aztecki (Cratogeomys fulvescens)
- gofferowiec przydymiony (Cratogeomys fumosus)
- gofferowiec rudawy (Cratogeomys goldmani)
- gofferowiec preriowy (Cratogeomys gymnurus)
- gofferowiec płowy (Cratogeomys merriami)
- gofferowiec brązowawy (Cratogeomys neglectus)
- gofferowiec górski (Cratogeomys perotensis)
- gofferowiec stokowy (Cratogeomys planiceps)
- gofferowiec nagonosy (Cratogeomys tylorhinus)
- gofferowiec piaskowy (Cratogeomys zinseri)
- goffer pustynny (Geomys arenarius)
- goffer teksaski (Geomys attwateri)
- goffer mniejszy (Geomys breviceps)
- goffer płowy (Geomys knoxjonesi)
- goffer brunatny (Geomys personatus)
- goffer południowowschodni (Geomys pinetis)
- goffer ilasty (Geomys texensis)
- goffer tropikalny (Geomys tropicalis)
- taltuza górska (Orthogeomys cavator)
- taltuza kostarykańska (Orthogeomys cherriei)
- taltuza królicza (Orthogeomys cuniculus)
- taltuza panamska (Orthogeomys dariensis)
- taltuza olbrzymia (Orthogeomys grandis)
- taltuza zmienna (Orthogeomys heterodus)
- taltuza szorstka (Orthogeomys hispidus)
- taltuza wielka (Orthogeomys lanius)
- taltuza wulkaniczna (Orthogeomys matagalpae)
- taltuza nizinna (Orthogeomys thaeleri)
- taltuza pacyficzna (Orthogeomys underwoodi)
- goffertak górski (Pappogeomys alcorni)
- goffertak stokowy (Pappogeomys bulleri)
- goffernik brunatny (Thomomys bottae)
- goffernik bulwożerny (Thomomys bulbivorus)
- goffernik samotny (Thomomys clusius)
- goffernik stokowy (Thomomys idahoensis)
- goffernik preriowy (Thomomys mazama)
- goffernik górski (Thomomys monticola)
- goffernik kreci (Thomomys talpoides)
- goffernik aluwialny (Thomomys townsendii)
- goffernik południowy (Thomomys umbrinus)
- tuzo leśny (Zygogeomys trichopus)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN — Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz — Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- Praca zbiorowa — Encyklopedia zwierząt Ssaki, ISBN 83-85-85152-05-9, Elipsa 1991
- pod red. Kazimierza Kowalskiego — Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
© medianauka.pl, 2014-01-08, RODZ-119
Data aktualizacji artykułu: 2022-09-12