Miodunka plamista, miodunka lekarska
Pulmonaria officinalis

Miodunka plamista, miodunka lekarska (Pulmonaria officinalis L.) to bylina z rodziny szorstkolistnych o charakterystycznych liściach, pokrytych okrągłymi, jasnymi plamami. Jest też czasem nazywana "płucnym zielem".

Okaz z Arboretum w Wojsławicach. © medianauka.pl

Występowanie i środowisko

Roślina ta występuje w Europie Środkowej i na Kaukazie. U nas bardzo rzadka. Można ją znaleźć w lasach liściastych. Preferuje półcień, rośnie także w cieniu. Najlepiej rośnie na glebach obojętnych.

Kwitnie w okresie od marca do maja.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 15-30 cm.

Kłącze jest długie i cienkie, rozgałęzione. Z kłącza wyrasta łodyga kwiatowa oraz skupiska liści płonnych.

Łodyga jest wzniesiona, owłosiona.

Liście wyrastające z łodygi są skrętoległe, siedzące, wąskojajowate. Liście pozostałe są duże, jajowate, owłosione, z jasnymi plamami, zaostrzone, sercowate lub ucięte u nasady, ogonkowe.

Kwiaty są zebrane w kwiatostan na szczycie łodygi. Kielich jest lejkowaty, ma 5 ząbków. Korona najpierw czerwona, później zmienia kolor na niebiesko-fioletową, z wyciętymi 5-cioma płatkami.

Owoc to rozłupka o jajowatym kształcie.

Nasiona zawierają elajosom.

Rozmnażanie

W rozmnażaniu rośliny pomagają mrówki, które roznoszą po okolicy jej nasiona.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Ciekawostki

To gatunek wskaźnikowy starych lasów.

Zbiory i zastosowanie

Termin zbioru to okres od czerwca do lipca. Zbieramy liście.

Miodunka lekarska ma działanie uspakajające, wyksztuśne oraz ściągające.

Napary z miodunki plamistej stosuje się przy chorobach górnych dróg oddechowych, a także przy biegunce. Jest także stosowany na hemoroidy.

Napar można także stosować jako okład na rany, krople do oczu.

Młode liście można dodawać do sałatek.

Pielęgnacja

To roślina bardzo łatwa w utrzymaniu.

Zdjęcia i grafiki - galeria

© medianauka.pl, 2017-07-19, GAT-4502