Miodunka plamista, miodunka lekarska
Miodunka plamista, miodunka lekarska (Pulmonaria officinalis L.) to bylina z rodziny szorstkolistnych o charakterystycznych liściach, pokrytych okrągłymi, jasnymi plamami. Jest też czasem nazywana "płucnym zielem".
Występowanie i środowisko
Roślina ta występuje w Europie Środkowej i na Kaukazie. U nas bardzo rzadka. Można ją znaleźć w lasach liściastych. Preferuje półcień, rośnie także w cieniu. Najlepiej rośnie na glebach obojętnych.
Kwitnie w okresie od marca do maja.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 15-30 cm.
Kłącze jest długie i cienkie, rozgałęzione. Z kłącza wyrasta łodyga kwiatowa oraz skupiska liści płonnych.
Łodyga jest wzniesiona, owłosiona.
Liście wyrastające z łodygi są skrętoległe, siedzące, wąskojajowate. Liście pozostałe są duże, jajowate, owłosione, z jasnymi plamami, zaostrzone, sercowate lub ucięte u nasady, ogonkowe.
Kwiaty są zebrane w kwiatostan na szczycie łodygi. Kielich jest lejkowaty, ma 5 ząbków. Korona najpierw czerwona, później zmienia kolor na niebiesko-fioletową, z wyciętymi 5-cioma płatkami.
Owoc to rozłupka o jajowatym kształcie.
Nasiona zawierają elajosom.
Rozmnażanie
W rozmnażaniu rośliny pomagają mrówki, które roznoszą po okolicy jej nasiona.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Ciekawostki
To gatunek wskaźnikowy starych lasów.
Zbiory i zastosowanie
Termin zbioru to okres od czerwca do lipca. Zbieramy liście.
Miodunka lekarska ma działanie uspakajające, wyksztuśne oraz ściągające.
Napary z miodunki plamistej stosuje się przy chorobach górnych dróg oddechowych, a także przy biegunce. Jest także stosowany na hemoroidy.
Napar można także stosować jako okład na rany, krople do oczu.
Młode liście można dodawać do sałatek.
Pielęgnacja
To roślina bardzo łatwa w utrzymaniu.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2017-07-19, GAT-4502
