Rabarbar ogrodowy, rzewień

Rabarbar ogrodowy, rzewień (Rheum rhaponticum L.) to bylina z rodziny rdestowatych, uprawiana w Polsce jako warzywo w ogródkach dla ogonków liściowych. Znanych jest wiele odmian, które różnią się barwą łodyżek, wielkością i porą rozwoju. Znane odmiany to: Holsteiner Blut (czerwone łodyżki), Queen Viktoria (wczesna odmiana), The Sutton (czerwona skórka i zielony miąższ).

Rabarbar ogrodowy różni się od rabarbaru kędzierzawego co najmniej dwoma szczegółami: ogonek liściowy rabarbaru ogrodowego jest od spodu bruzdowany (ogonki rabarbaru kędzierzawego są gładkie). Z kolei brzeg liścia rabarbaru kędzierzawego ma lekko kędzierzawy kolor.

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Rabarbar ogrodowy, rzewień (Rheum rhaponticum)

Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko PL

To roślina strefy umiarkowanej Eurazji. Jest uprawiana w ogrodach na żyznej i wilgotnej ziemi (choć rośnie także na ziemiach słabszych).

Zimuje w glebie. Roślina ta jest mrozoodporna. Pojawia się bardzo wcześnie wiosną.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 150 cm.

Łodyga jest silnie skrócona i rozgałęziona.

Liście są wielkie z długimi, jadalnymi ogonkami.

Kwiaty są niepozorne, gęsto rozsiane na wysokim i grubym pędzie kwiatostanowym.

Owoc jest mały, nagi orzeszek ze skrzydełkami.

Korzeń stanowi grube, mięsiste kłącze.

Rozmnażanie

Rozmnażanie przez podział kłączy, najlepiej jesienią.

Ochrona i zagrożenia

Nie jest to gatunek zagrożony wymarciem.

Ciekawostki

W Europie rabarbar ogrodowy pojawił się w ogrodach dopiero w XVIII w.

Przepisy kucharskie

Przepis na ciasto drożdżowe z kruszonką

Zbiory i zastosowanie

Ogonki liściowe zbiera się w celu przyrządzania kompotów, dżemów, soków, ciast, a nawet zup. Rabarbar często jest też zjadany na surowo. Ma kwaskowaty smak.

Kwasom zawartym w rabarbarze przypisuje się właściwości lecznicze - oczyszczające krew i regulujące pracę jelit. Z uwagi na dużą ilość kwasu rzewień nie jest zalecany osobom chorym na nerki i pęcherz moczowy. Dzieci także nie powinny spożywać rabarbaru w znacznych ilościach.

Pielęgnacja

To warzywo o niewielkich wymaganiach jeśli chodzi o siedlisko, chociaż preferuje glebę żyzną i wilgotną.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
			●	●	●	●						Możliwy zbiór rabarbaru.
		●			●	●						Nawozimy nawozem potasowym rabarbar w trzech dawkach.

Pokaż tylko bieżące wydarzenia

Parametry

Kolor kwiatów

Grupa

bylina

Stanowisko

nasłonecznione
półcień

Użytek

rośliny uprawne
warzywa

Uprawa

Czynności i właściwości	Opis
Odczyn gleby	Odczyn od lekko kwaśnego do obojętnego. pH 5.5-7.0
Właściwości gleby	Gleba głęboko spulchniona, zdolna do wiązania wody, bez zastoju wody
Trudność uprawy	Uprawa i pielęgnacja łatwa.
Zmianowanie	Może być uprawiany na tym samym miejscu przez dłuższy czas.
Nawożenie	Wymaga nawożenia. Przed posadzeniem stosujemy obornik. Stosujemy nawozy humusowe i kompost. Zasilamy potasem w marcu, czerwcu i lipcu.
Stanowisko	Nasłonecznione, półcieniste. Radzi sobie także w cieniu.
Rozstawa	1 na 1 metr.
Wysiew do gruntu	Możliwy.
Terminy siewu / zbioru plonów / pielęgnacji	Zobacz w kalendarzu.
Rozmnażanie	Wegetatywne, przez podział najlepiej na jesień.
Choroby i szkodniki	Wirus mozaiki rabarbaru, nekroza, nicienie.
Zbiór i przechowywanie	Łodygi należy wyrywać poprzez skręcanie na obie strony. Nie obcinamy ich na roślinie.

Pokrewne gatunki roślin

Rdest ptasi, rdest różnolistny (Polygonum aviculare)

Gryka tatarska, tatarka (Fagopyrum tataricum)

Szczaw zwyczajny (Rumex acetosa)

Gryka zwyczajna (Fagopyrum esculentum)

Rdest plamisty (Polygonum persicaria)

Rdestowiec ostrokończysty (Reynoutria japonica)

Rdest ostrogorzki, pieprz wodny (Polygonum hydropiper)

Rdestowiec sachaliński (Reynoutria sachalinensis)

Rdestówka Auberta (Fallopia aubertii)

Mulenbekia (Muehlenbeckia complexa)

Szczaw kędzierzawy (Rumex crispus)

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej., ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
Wolfgang Kawollek – Wielka księga ogrodnika i działkowca, ISBN 978-83-245-1259-1, Publicat 2001
Agnieszka Gawłowska – 500 owoców i warzyw, 978-83-7845-874-6, SBM 2015