Szablak krwisty

Szablak krwisty (Sympetrum sanguineum) to owad z rodziny ważkowatych. Ma czarne odnóża. Samiec ma czerwone oczy, odwłok i tułów. Samica jest żółtobrązowa, po bokach odwłoka ma niebieski nalot. Szablak ten jest bardzo podobny do innych gatunków z tej grupy ważek. Larwy nie sposób odróżnić od larwy szablaka zwyczajnego.

© Cosmin Manci - Fotolia.com

Nazwa gatunku

Szablak krwisty

Nazwa łacińska

Sympetrum sanguineum

Synonimy

Libellula nigripes Charpentier, 1840
Libellula roeselii Curtis, 1838
Libellula rufostigma Newmann, 1833

Nazwy obce

angielska: Ruddy darter
niemiecka: Blutrote Heidelibelle
czeska: Vážka rudá
francuska: Sympétrum rouge sang
hiszpańska: Libélula flecha roja

Pierwsze opisanie gatunku

(Müller, 1764)

Obszar występowania

Europa - tak; Polska - tak;
Azja - tak;
Afryka - tak;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;

Wielkość

Rozpiętość skrzydeł: od 50 mm do 60 mm.

Systematyka

Domena: Eukarionty (Eukaryota)
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Stawonogi (Arthropoda)
Gromada: Owady (Insecta)
Rząd: Ważki (Odonata)
Rodzina: Ważkowate (Libellulidae)

Występowanie i środowisko

Ważka ta jest obecna w prawie całej Europie poza jej daleką północą, w Azji oraz w północnej części Afryki. W Polsce występuje pospolicie na terenie całego kraju nad wodami stojącymi z bujną roślinnością wodną i nadwodną, czasem nad wolno płynącymi rzekami. To najpospolitszy szablak Europie.

Tryb życia i zachowanie

Zimują jaja.

Pożywienie

To drapieżnik w stadium larwalnym i jako owad dorosły.

Rozmnażanie

Samica składa białe jaja na brzegu, poza wodą. Z czasem jaja brązowieją. Jaja zimują i wiosną, po zalaniu wodą, rozwijają się z nich larwy.

Ochrona i zagrożenia

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Brak danych.

Zdjęcia - galeria

© medianauka.pl, 2015-08-14, GAT-917