Wierzba wawrzynkowa

Okaz z Arboretum w Wojsławicach. © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl

Wierzba wawrzynkowa (Salix daphnoides) to krzew lub niewielkie drzewo z rodziny wierzbowatych, rzadko uprawiana.

Występowanie i środowisko PL

Gatunek występuje w środkowej części Europy oraz w zachodniej części Azji. Wierzba wawrzynkowa rośnie nad brzegami wód oraz na nadmorskich wydmach.

Tryb życia i zachowanie

Kwitnie w okresie od marca do kwietnia.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 5-10(15) m.

Gałązki są niebieskawe, owoszczone i kruche.

Liście młode są owłosione, do 12 cm długości, wąskolancetowate, lekko skórzaste, od spodu niebieskoszare.

Kora ma żółty kolor od wewnętrznej strony.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Biologia i ekologia

• Kolor kwiatów:
• Grupa roślin: drzewo, krzew.
• Stanowisko: nasłonecznione.
• Użytek: rośliny ogrodowe.

Kalendarz przyrody

Pokrewne gatunki roślin

• wierzba iwa (Salix caprea)
• wierzba szara, łoza (Salix cinerea)
• wierzba biała (Salix alba)
• wierzba mandżurska (Salix Erythroflexuosa)
• wierzba krucha (Salix fragilis)
• wierzba purpurowa (Salix purpurea)
• wierzba całolistna (Salix integra)
• wierzba sachalińska (Salix udensis)
• wierzba uszata (Salix aurita)
• wierzba pięciopręcikowa, wierzba laurowa (Salix pentandra)
• wierzba piaskowa (Salix repens)

© medianauka.pl, 2018-12-14, GAT-14370